Pre deset godina Mijanmar je dobio novi, sjajni glavni grad, duboko u teritorijI jugoistočne Azije, udaljen 320 kilometara od najvećeg grada u državi Jangona (nekad poznat kao Rangoon), Najpidav je krajem 2005. postao glavni grad.

Ime koje je tadašnji čelnik vojne hunte u državi Tan Švea dao ovom gradu govori o njegovim velikim ambicijama. Najpidav bi mogao da se prevede kao kraljevski glavni grad.

Iako nikome nije zapravo jasno zašto je hunta odlučila da premesti glavni grad iz velikog Jangona, jedna od češćih teorija kaže da je to bio potez hunte kojim bi se pomerili s obale i usidrili u samom centru države kako bi odolevali promeni režima na mestu gde je mnogo teže održati proteste ili, ne daj bože, napasti vojskom.


Neki pak tvrde da je Šve to napravio iz praznovernih razloga, jer su ga astrolozi upozorili na skori napad "stranih sila" na Mijanmar.

Najpidav je zamišljen na kao ogroman, geometrijski savršeno pravilan novi grad čija je izgradnja bila u rukama 25 različitih građevinskih kompanija, uz svesrdnu pomoć vojske.

Izgradnja je započela 2002. godine, naseljavanje je počelo 2005. godine, a prva velika vojna parada upriličena je 27. 3. 2016, a čitav projekat koštao je najmanje 4 milijarde dolara.

Grad se prostire na 4800 kilometara kvadratnih, glavne avenije imaju po 20 traka, a oko njih su smeštene ogromne rezidencijalne zgrade, hoteli i šoping centri.

Osim toga, grad ima i svoj safari, zoološki vrt i čak četiri golf terena. Struje nikad ne nestaje i gotovo svaki objekat ima brzi i besplatni internet.

Ali, uz sve prednosti koje ima, ovom gradu fali osnovna komponenta , a to su stanovnici. Službeno ovde je prijavljeno nešto manje od milion stanovnika, ali tu brojku gotovo nitko ne smatra istinitom. Naime, ogromne ulice grada potpuno su prazne (ljubitelji Top Gira setiće se kako su ovde organizovane trke kamionima bez straha da će naići na drugo vozilo), restorani i hoteli nemaju skoro ni jednog gosta, a nasumični prolaznici mogu se češće sresti u obližnjoj džungli.

Grad je naprosto prazan. Čak i ljudi koji rade u državnim institucijama smeštenim u ovoj veštačkoj metropoli radije satima putuju iz Jangona nego što bi se preselili u neku od 1.200 četvorospratnica.

"Ovde nije zanimljivo. Štaviše, većina ljudi nije ni toliko srećna. Ovi koji žive u gradu čine to samo iz razloga jer mogu da zarade novac i ima posla", otkrio je jedan stanovnik ovog grada duhova.

Tvorci Najpidava verovatno su se nadali da će napraviti novu Braziliju, a umesto toga dobili su grad duhova.

(Jutarnji/Gardijan)