Ko je zaista bila žena koju je vaskrsli Gospod jedne nedelje u svanuće upitao: Zašto plačeš, Marijo?

Prva je ofarbala i darovala crveno jaje jednom rimskom caru, uz reči „Hristos vaskrse!“, i time utemeljila dve reči koje čine okosnicu hrišćanske vere u celini.

U religioznoj umetnosti Istoka vrlo se retko sreće lik Marije iz Magdale, istorijske ličnosti čiju posebnu ulogu u životu i stradanju Hristovom dosledno svedoče i sinoptička jevanđelja, ona po Mateju, Marku i Luki, tako nazvana zato što izlažu Isusov život i učenje iz zajedničke perspektive.

U pravoslavnoj ikonografiji pod raspećem ima mesta samo za Bogomajku i najmilijeg učenika, apostola Jovana Bogoslova. Retke su u našim hramovima i mironosice, poput onih iz Mileševe, po pravilu se slikaju kao uplašene žene koje sreću arhanđela Gavrila na Hristovom grobu. Pravoslavlje obično prikazuje vaskrsenje slikom silaska Gospoda u Ad, gde pobeđuje smrt i oslobađa njene prve zatočnike, Adama i Evu.

Marija iz Magdale, žena koju je Hristos iscelio od sedam zlih duhova, nepokolebljiva sledbenica njegovog učenja, nezastrašena užasom poniženja i stradanja svog učitelja kojem je na Golgoti prisustvovala, spremna da pre svanuća u Vaskršnju nedelju sama krene do njegovog groba i pomaže mu telo, očevidno nije previše okupirala srednjovekovne dogmate i freskopisce hrišćanskog Istoka.

Njena „slava“ na Zapadu plod je jedne nepromišljene propovedi pape Grgura Velikog iz 591. godine. On je sve biblijske Marije, sa izuzetkom Bogomajke, identifikovao kao istu ličnost, odnosno bludnu preljubnicu koju je Isus spasao zverskog kamenovanja. Tako je stvorena uzbudljiva antiheroina koja će raspaljivati i maštu običnog čoveka, ali i vrhunskih slikara, kakvi su bili Donatelo, Leonardo i Rafael. I koja će u naše vreme inspirisati romane kao što su „Sveta krv i sveti gral“, „Žena s posudom od alabastera“, „Otkrovenje templara“ ili „Da Vinčijev kod“.

Mariju iz Magdale istočna crkva naziva i ravnoapostolnom (jednakom apostolima), ali za nju se vezuje i legenda iz 13. veka po kojoj je baš ona pokrstila Gale, pominje se i kao pramajka francuske dinastije Merovinga, a danas je vide kao feminističku ikonu, suprugu Isusovu i majku njegovog deteta.Novija otkrića takozvanih gnostičkih jevanđelja, a posebno jevanđelja po Mariji (Magdaleni), Filipu i Tomi, zanimljivih ali još nedovoljno proučenih spisa iz 1. veka, unela su još veću pometnju. Sve u duhu senzacionalizma svojstvenog savremenoj epohi.

Opanak.rs