POSLEDNJE ZBOGOM IDOLU: Kremiran Vlada Divljan
BEOGRAD - Na beogradskom Novom groblju, danas su u prisustvu porodice i mnogobrojnih poštovaoca, prijatelja i saradnika, kremirani posmrtni ostaci poznatog muzičara Vlade Divljana. Kremaciji je prethodila komemoracija u punoj sali "Amerikana" u Domu omladine, iz kojeg su ljudi izlazili u suzama i vidno potreseni.
Prijatelji poznatog muzičara su se od Divljana oprostili uz njegove pesme, a u sali je vladala neobična tišina uprkos velikom broju ljudi koji su prisustvovali komemoraciji.
O istaknutom muzičaru jugoslovenskog novog talasa govorili su muzički urednik Sloba Konjović, glumac Svetozar Cvetković i književnik Ljubivoje Ršumović.
Nekadašnji frontmen beogradskog vokalno instrumentalnog benda "Idoli" Vlada Divljan (1958-2015) godinama se borio sa teškom bolešću koja se poslednjih meseci pogoršala, a preminuo je 5. marta u austrijskoj prestonici.
Devedesete godine 20. veka proveo je u Australiji, od 1991. do 1997. godine živeo je u Sidneju, nakon čega se se vratio u Beograd. Od juna 1999. godine živeo je i radio u Beču.
Ostaće upamćen kao sjajan muzičar koji je obeležio jugoslovensku muzičku scenu, što samostalnim radom, što sa kultnim bendom "Idoli" čiji je frontmen bio od 1980. do 1984. godine.
Sa Idolima je objavio albume "Odbrana i poslednji dani" (1982) i "Čokolada" (1983), a samostalno tri solo albuma "Tajni život A.P. Šandorova" (1988), "Sve laži sveta" (2000) i "Vlada Divljan presents Die Tonzentrale" (2003). Godine 2012. objavio je album "Četiri godišnja doba" sa bendom "Ljetno kino".
Bavio se komponovanjem muzike za filmove, a svoj trag ostavio je na filmovima "Šest dana juna", "Kako je propao rokenrol", "Crni bombarder", "Tri palme za dve bitange i ribicu", "Sedam i po", "Čekaj me, ja sigurno neću doći", "Na lepom plavom Dunavu"...