Da vas podsetimo na priču o Takovskom grmu. Mada je od podizanja Drugog srpskog ustanka proteklo 197 godina, među istoričarima još postoje mnoge nedoumice o redosledu događaja na Cveti 1815. godine kada je Miloš Obrenović, nerado prihvatajući da se stavi na čelo ustanika, razvio ustanički barjak i izgovorio sudbonosnu rečenicu: "Evo mene, eto vas - rat Turcima."
Ostaće istorijska enigma da li se Miloš Obrenović narodu obratio baš ovom rečenicom ili je, prilično ljut, jer je pod pretnjom ostalih srpskih prvaka prihvatio da bude vođa ustanka, izgovorio: "Evo mene, eto vam rata sa Turcima." Ostala je i nedoumica oko istorijskog značaja Takovskog grma, koji se već odavno smatra mestom podizanja Takovskog ustanka.
Među istoričarima postoji neslaganje oko toga da li je za Drugi srpski ustanak važniji taj džinovski hrast u Takovu, takovska crkva brvnara gde su se ustanici pričestili ili Miloševa kuća u Gornjoj Crnući gde je knez razvio ustaničku zastavu.
Tajni sastanak
Među današnjim političarima i istoričarima postoji razlike i u mišljenju da li kao dan Drugog srpskog ustanka treba slaviti verski praznik Cveti ili 23. april, dan kada se 1815. godine obeležavao ovaj verski praznik. Aleksandar Marušić, kustos Muzeja rudničko-takovskog kraja, kaže da su ustanici za početak ustanka odredili verski praznik Cveti, koji se te godine slavio 11. aprila po starom, odnosno, 23. aprila po novom kalendaru.
U to vreme, u takovskom polju rasla je bujna hrastova šuma, a među gorostasnim drvećem po veličini i stasu izdvajao se Takovski grm, koji je u to vreme bio i seoski zapis oko kojeg su se održavali i seoski sabori. Pod tim grmom, koji je tada bio star između 300 i 400 godina, Miloš je u najvećoj tajnosti održao savetovanje sa najviđenijim ljudima tog vremena kada je i doneta odluka da se sutradan, na Cveti, obnaroduje početak Drugog srpskog ustanka.
- Narednog dana, na Cveti, ustanici su se okupili u crkvi brvnari u Takovu gde je nakon službe Miloš Obrenović razvio ustanički barjak i održao čuveni govor ustanicima u kojem je od naroda tražio punu vlast i slobodnu volju: "I da ja mogu zapovjedati svakom vam i da mogu nakazati (kazniti) svakog koji me god ne bi što hteo poslušati ili koji bi što ukvario." To je od naroda i dobio. Nakon govora pred crkvom, zajedno sa svojim saborcima Miloš se uputio pod Takovski grm, a potom je otišao u svoju kuću u Gornjoj Crnući gde je, obrativši se narodu, ponovo razvio ustanički barjak čime je Drugi srpski ustanak otpočeo - priča Marušić za Vesti, uz napomenu da je razumljivo što postoje sporenja istoričara pošto iz tog perioda nije ostalo mnogo istorijskih zapisa.
Takovski grm je nesumnjivo važno istorijsko mesto gde je postignut konačan dogovor o podizanju ustanka, ali grm na značaju dobija tek u vreme vladavine kneza Mihaila, koji je prilikom posete Takovu, neposredno uoči smrti Miloša Obrenovića, zapazio da je Takovski grm počeo da propada, te je od hrastova u blizini starog hrasta odredio naslednika starog Takovskog grma.
Poznato je da su Obrenovići veoma poštovali Takovski grm zato što su verovali proročanstvima, a i narod je verovao i da postoji neraskidiva veza između sudbina takovskih grmova i dinastije Obrenović. Međutim, potonji događaji proširili su verovanje da sudbinu takovskih grmova prati i sudbina srpskog naroda.
Vest sa nebesa
Radoš Gačić iz Moderne galerije u Gornjem Milanovcu već dugo proučava sve događaje vezane za Drugi srpski ustanak i takovske grmove.
- Početkom 1860. godine, knjaz Mihailo je video da je najveći stub Takovskog grma počeo da se suši, nakon čega se i srušio, a od naroda je čuo za verovanje da je to loš znak za dinastiju Obrenović. I stvarno, nedugo pošto je knez Mihailo zakrstio jedan od mladih hrastova, umro je Miloš Obrenović, a narod je sušenje i lomljenje grane hrasta protumačio kao najavu Miloševe smrti - priča Gačić.
Posle osam godina iznenada se osušila još jedna grana hrasta u Takovu, čime je "grm prozborio vešću sa nebesa".
- I zaista, 29. maja 1868. godine knez Mihailo Obrenović je ubijen u atentatu.
Mesto za molitvu
Srbi su oduvek verovali u božansku moć biljaka. Srpski svetitelj Sava je, po pisanju hroničara Domentijana, u želji da što više raširi hrišćanstvo među Srbima, podizao crkve, a tamo gde to nije mogao, nalagao je da se grade krstovi ili urezuju krstovi u kori drveća. Gotovo da nema srpskog sela u kome nije postojalo jedno takvo drvo - zapis. Oko drveta su se održavale litije i izgovorale se molitve za zaštitu sela od bolesti i nesreće.
Topčideru. Ipak, da postoje čvrste spone između Takovskog grma i dinastije Obrenović, narod se uverio 1902. godine kada se posle nezapamćene oluje iz korena izvalio stari Takovski grm, a samo godinu dana kasnije, u Majskom prevratu 1903. godine, u atentatu su ubijeni kraljica Draga i kralj Aleksandar Obrenović. Ubistvom kralja Aleksandra, pošto nije imao naslednika, okončana je i loza dinastije Obrenović - kaže Radoš Gačić.
Najavio i kraj MIloševića
Od ubistva kralja Aleksandra, poslednjeg Obrenovića, prošlo je skoro devet decenija kada je Takovski grm, onaj kojeg je za naslednika starog grma odredio Mihailo Obrenović, ponovo progovorio.
Naime, 1991. godine Takovski grm je počeo iznenada da se suši i poslednji put je olistao 1992. godine što je u narodu protumačeno kao najava novih nesreća za srpski narod, a posebno nakon što se nije primio hrast koji je 1994. godine zasađen u ime tadašnjeg predsednika Slobodana Miloševića. Sušenje Miloševićevog grma narod je povezao sa NATO bombardovanjem, ali ni hrastovi sađeni nakon 2000. godine nisu bili bolje sreće jer se i oni suše. Takovci misle da i to ima svoje značenje i da će srpski narod još dugo čekati na bolja vremena...
Zrenjaninci sačuvali žir
Kada je 1902. godine oluja iz korena iščupala Takovski grm pod kojim je Miloš postigao dogovor o podizanju ustanka, neko od meštana se setio da sačuva delove tog gorostasnog stabla.
- Zahvaljujući tome danas imamo sačuvana tri dela Takovskog grma od kojih se jedan nalazi u Takovu, drugi je na Šumarskom fakultetu u Beogradu, a treći se čuva u crkvi Sv. trojice u Gornjem Milanovcu. Takođe, zahvaljujući ljudima iz Bečkereka, današnjeg Zrenjanina, koji su još 1896. godine posetili Takovo i tom prilikom za uspomenu sa sobom poneli komad kore starog hrasta, ali i žir i list sa hrasta koji je zasadio Mihailo Obrenović, sačuvani su delovi Miloševog i Mihailovog grma. Dugo vremena kora, list i žir su čuvani u muzeju u Zrenjaninu, ali su 1994. godine, shvatajući značaj ovih istorijskih eksponata, poklonjeni muzeju u Takovu.