BEČ - Proteklog vikenda, 8. oktobra u organizaciji odbora Prosvjete u Austriji, održana je kultna tribina " Duhovni razgovori" na kojoj je ovaj put gost bio prof. dr Milo Lompar, Jedan od vodećih nezavisnih srpskih intelektualaca, istoričar književnosti, filozof, profesor i predsednik Zadužbine Miloša Crnjanskog.
Profesor Lompar održao je izuzetno predavanje u kojem se odmereno i analitički posvetio sudbini srpske nacionalne i kulturne egzistencije posle raspada Jugoslavije, istorijskom i kulturnom razvoju našeg naroda na Balkanu, kao i brojnim uzrocima i posledicama trenutnog položaja Srba u Evropi. Brojni gosti su sa velikom pažnjom pratili predavanje, a posle burnog aplauza cenjenom gostu, počela su da pljušte raznovrsna pitanja radoznale publike.
Najveći deo ticao se upravo položaja Srba u rasejanju, odnosa sa maticama, negovanju kulture sećanja na stradanje srpskog naroda u 20. veku, ali i Njegoša, Crnjanskog, Andrića, uloge naše literature u očuvanju "srpskog stanovišta" i potrebi negovanja srpskog jezika u dijaspori. Profesor Lompar je ljubazno odgovarao na pitanja, koja su se najviše bavila "duhom samoporicanja" , lakom i brzom asimilacijom Srba u dijaspori i potrebom za suprotstavljanjem takvim procesima.
Predsednik Prosvjete, prof.Srđan Mijalković, koji je vodio program i bio moderator diskusije, podsetio je na brojne projekte i aktivnosti Prosvjete u Austriji, "koje primerom i delom upravo aktivno tretiraju teme o kojima se ovde govorilo i pokazuju da se dobro organizovani i promišljeni programi mogu kvalitetno sprovesti i doprineti očuvanju našeg nacionalnog identiteta." kako je rekao.
Prisutni su se podsetili i na uspešno realizovane projekte Društva, poput Parka Dijane Budisavljević, Izložba i javnog časa o Jasenovcu, Srpskog novogodišnjeg koncerta, ali i brojnih tribina i kulturnih događaja, pa i Prosvjetine škole srpskog jezika , koja ulazi u četvrtu godinu rada.
Profesor Lompar pohvalio je rad Društva i organizaciju, ističući da je međusobna saradnja vrlo važna, ali da bi u svemu tome veća podrška naše države bila od presudne važnosti. Time bi se veliki napori ljudi u rasejanju podigli na viši nivo i dobili na značaju u kontekstu izgradnje zajedničkog identiteta i kulturne politike, bez obzira na trenutne prepreke, granice i teškoće koje iz toga proizilaze.
K. A.