Većini Srba hrvatski nazivi meseci danas se čine čudnim i teškim za pamćenje, ali ono što mnogi ne znaju je da smo veći deo istorije i sami koristili slične nazive.
Mnogo pre današnjih, starorimskih naziva meseci, slovenski narodi su imali svoja imena meseci. Dok su ostali evropski narodi uglavnom usvojili pomenute nazive julijanskog kalendara, slovenski narodi, a među njima i Srbi, sačuvali su uporedo i sopstvena imena, koja su u srednjovekovnoj Srbiji bila u službenoj upotrebi, zajedno sa rimskim.
Kako su nastala "drugačija” imena za mesece?
Nastanjujući se, tokom vremena, na veoma udaljenim mestima, slovenski narodi su prilagodili svoje nazive meseci konkretnim prirodnim pojavama.
Imena meseci kod slovenskih naroda zato oslikavaju prirodne tokove i promene, atmosferske pojave, klimatske odlike, privrednu delatnost i običajne radnje. Na primer, januar je "siječanj”, jer je to vreme seku drva u šumi, februar je "veljača”, pošto je to mesec snežnih vejavica...
Slovenski, narodni nazivi
U upotrebi su paralelno bili i narodni nazivi, koji su mogli da se razlikuju od staroslovenskih, ali koji su u suštini koristili isti princip – nazivi su davani prema vremenskim pojavama i radovima u polju koji su se u to vreme godine obavljali. Ti meseci su redom: koložeg, sečko, derikoža, lažitrava, cvetanj, trešnjar, žetvar, gumnik, grozdober, šumopad, studen, koledar.
Štaviše, nedavno objavljeni digitalizovani državni kalendari Kraljevine Srbije za 1903, 1906. i 1911. godinu pokazuju da su i tada slovenski i rimski nazivi meseca bili paralelno u upotrebi. Ovo ide u prilog onima koji tvrde da se definitivan razlaz sa staroslovenskim imenima za mesece u Srbiji dogodio tek sa prihvatanjem gregorijanskog kalendara 1919. godine.
(Dnevno)