NAUČNICI OTKRILI: Najzad znamo zašto su iščezle stare Maje!
Već vekovima naučnici raspravljaju o uzrocima pada i konačne propasti nekad najmoćnije civilizacije novog sveta.
Ogromni gradovi izgrađeni od krečnjaka. Divovske piramide i stotine kuća. Sve to je nekad bilo obeležje majanske kulture, drevne civilizacije na području današnje središnje Amerike. Španski konkistadori su u šesnaestom veku bili odlučni u nameri pokoravanja čitavog novog sveta, ali kad su došli, tamo su videli da je džungla gotovo potpuno prekrila sve tragove nekad moćnih Maja.
Dva veka arheoloških istraživanja u bespućima džungli središnje Amerike tek su zagrebala površinu majanskih misterija. Zna se da su Maje bili vrhunski intelektualci i već tada su bili dobro upoznati s matematikom i astronomijom. Te nauke su spojili i tako su gradili piramide i hramove koji su precizno pokazivali kretanje planeta i zvezda. Osim toga, koristili su i jedino zabeleženo pismo u Mezoamerici.
Međutim, sredinom devetog veka nove ere počinje katastrofalni i strmoglavi pad nekad najmoćnije civilizacije. Zapanjujuće je i to što čak i nakon nekoliko decenija proučavanja, arheolozi nisu potpuno sigurno zašto su Maje propale, piše Bi-Bi-Si.
Dosadašnja istraživanja su pokazala da su Maje uživale neviđen rast između trećeg i devetog veka i istovremeno su beležili povoljne količine kiše. Isti arheološki zapisi kažu i da je početkom devetog veka zabeležen gotov čitav vek dugotrajnih i čestih suša. Neka sušna razdoblja su trajala decenijama. Sve to je bitno napomenuti zato što je Jukatansko poluostrvo, gde su izgrađeni najveći majanski gradovi, krečnjačko područje, gde su reke i jezera prava retkost. Zbog toga su gradovi nastajali oko ponora u kojima se skupljala voda.
Imali su čak i dokaze, a ne samo teorije. Naime, iako je velika većina majanskih gradova delimično ili potpuno nestala, neki gradovi nisu. Većina propadanja dogodila se u južnim majanskim teritorijima, gde su današnji Belize i Gvatemala. Nešto severnije su majanski gradovi čak i počeli da rastu. Naučnici su se pitali, ako je jug uništen zbog suša, kako je moguće da je sever uživao u rastu?
Možda i najveću pometnju je bacio Čičen Ica, jedan od najvećih gradova u svetskoj istoriji, koji je nastao otprilike u to vreme.
Pojavile su se razne teorije, ali tek nedavna istraživanja možda će konačno rasvetliti razloge pada Maja. Naime, u nedavno objavljenom istraživanju stoji da je čak i na severnom delu majanskog carstva došlo do znatnog opadanja broja stanovnika. Istraživači su najviše morali da se oslanjaju na datiranje radioaktivnim ugljenikom i zapisima u kamenim kalendarima, zato što su španski osvajači uništili sve majanske knjige.
Naučnici su otkrili da je došlo do 70-postotnog smanjenja broja kalendarskih zapisa u drugoj polovini devetog veka. Neki drugi dokazi pokazuju da je došlo i do značajnog smanjenja broja novih građevina, što pokazuje da ni severni delovi carstva nisu prošli neokrznuto kroz sušni period. Ipak, to nisu nove informacije.
Arheolozi već duže vreme znaju da je sever preživeo, a Čičen Ica je dokaz toga. Ono što je otkriveno i što je možda poslednji komad slagalice majanskog propadanja jeste novootkriveno sušno razdoblje tokom 11. veka.. Kako to istraživači opisuju: "Bila je to megasuša. Tako sušno razdoblje regija nije iskusila 2.000 godina".
Nakon drugog talasa suša više nije bilo majanskog oporavka i čudesnog povratka. Nakon drugog sušnog razdoblja, Maje su zauvek izgubile svu svoju staru slavu.
(Express.hr)