Istiorija Igara
Dodatni metar za Bimonov skok
Specifični uslovi omogućili su obaranje velikog broja olimpijskih rekorda, od kojih je najvredniji bio svetski rekord u skoku u dalj američkog atletičara Boba Bimona - 8,90 metara.
Na 19. OIimpijskim igrama 1968. godine u Meksiko Sitiju prvi put su učesvovali sportisti iz više od 100 zemalja, tačnije 112, a čast da na svečanoj ceremoniji upali Olimpijski plamen prvi put u istoriji olimpizma imala je žena - meksička atletičarka Norma Enriketa Bazilio de Sotelo.
Na, do tada nezabeleženoj nadmorskoj visini od 2.277 metara, od 12. do 27. oktobra takmičilo se 5.516 olimpijaca u 20 sportova podeljenih u 172 discipline.
Kada je Međunarodni olimpijski komitet (MOK) u konkurenciji sa Detroitom, Lionom i Buenos Ajresom odabrao Meksiko Siti za domaćina 19. Igara, takmičari su bili prinuđeni da pripreme prilagode uslovima razređenog vazduha i širom sveta su izgrađeni centri na velikimnadmorskim visinama.
Specifični uslovi omogućili su obaranje velikog broja olimpijskih rekorda, od kojih je najvredniji bio svetski rekord u skoku u dalj američkog atletičara Boba Bimona - 8,90 metara. Fanstastični Bimonov skok je ostao jedan od najupečatljivijih trenutaka u sportskom 20. veku, a u sećanju tadašnje svetske javnosti ostaće zabeležen i podatak da su sudije mereći njegovu daljinu morale da potraže dodatni metar! Rekord je bio na snazi sve do Svetskog prvenstva u Tokiju 1991. godine kada je Bimona nadmašio njegov zemljak Majkl Pauel skočivši 8.95 metara, ali je Bimonov skok još važeći olimpijski rekord.
Na listu osvajača medalja upisale su se 44 zemlje. Prvoplasirane sa 107 odličja bile su Sjedinjene Američke Države (45 zlatnih, 28 srebrnih i 34 bronzanih), druga pozicija pripala je Sovjetskom Savezu - 91 (29-32-30), a treća Japanu - 25 (11-7-7).
Prvi put olimpijske trofeje osvojili su sportisti Istočne Nemačke posto su nastupili samostalno, Mongolije, Ugande i Kameruna. Demonstracioni sportovi koji su se našli na programu na predlog domaćina Igara bili su tenis koji je, tek, 1988. u Seulu stekao status olimpijskog sporta.
U jugoslovenskom olimpijskom timu bilo je 69 takmičara koji su tokom nadmetanja u 11 sportova osvojili osam medalja - tri zlatne, tri srebrne i dve bronzane i bili 16. u konačnom poretku, odnosno osvojili su jednu bronzanu medalju manje od 15-plasiranog domaćina Meksika.
Olimpijski pobednici postali su naši vaterpolisti, gimnastičar Miroslav Cerar u disciplini konj sa hvataljkama i plivačica Đurđa Bjedov u trci na 100 metara prsnim stilom. Sa srebrnim medaljama u Jugoslaviju su se vratili rvač Stevan Horvat (grčko-rimski stil), Bjedov (200 mprsno) i košarkaši, a sa bronzanim, rvač Branislav Simić (grčko-rimski stil) i bokser Zvonko Vujin koji je bio treći u lakoj kategoriji.
Igre u Meksiko Sitiju ostaće u istoriji olimpijskog pokreta zabeležene po više vrhunskih ostvarenja i rekorda. Najviše medalja osvojila je čehoslovačka gimnastičarka Vera Časlavska (četiri zlatne i dve srebrne), a atletska takmičenja, pored Bimona, obeležio je i njegov zemljak Al Erter kome je pošlo za rukom da ostvari četvrtu uzastopnu pobedu u bacanju diska.Američki sprinteri Džim Hajnes i Li Evans su oborili rekorde na 100, odnosno 400 metara, s vremenima koja su dugo godina ostala nenadmašena. Dik Fozberi je osvojio zlato u skoku u vis, predstavivši novi stil skoka koji je od tada poznat kao "fozberi-flop" tehnika koju su skakači širom sveta odmah prihvatili i danas skaču okrenuti leđima letvici.
Debi Majer iz SAD dominirala je plivalištem 19. Igara sa tri zlatne madalje osvojene na 200, 400 i 800 metara slobodnim stilom, a da se ne pamte samo pobednici dokaz je Džon Stefan Akvari iz Tanzanije koji je maratonsku trku, iako poslednji, ipak završio uprkos iščašenju kolena.
Na Olimpijskim igrama u Meksiko Sitiju prvi put je uvedena doping kontrola, na kojoj je "pao" i prvi sportista u istoriji olimpizma - Šveđanin Hans Gunar Liljenvol za koga je utvrđeno da je koristio alkohol za vreme takmčenja u modernom petoboju.
Ponašanje protivno idejama i duhu olimpijskog pokreta prikazali su akteri političkog incidenta, američki crni sprinteri Tomi Smit i Džon Karlos - osvajači zlatne i bronzane medalje u trci na 200 metara. Naime, tokom ceremonije dodele medalja podiglI su po jednu ruku stisnutih šaka na kojima je bila crna rukavica - simbol otpora crnačke manjine u SAD. Predstavnici MOK bili su zaprepašćeni njihovim gestom, ali su brzo reagovali i obojici atletičara doživotno zabranili nastup na planetarnoj smotri sporta.
Pored tog incidenata, ostalo je zabeleženo da je devet dana pre početka Igara na trgu "Tri kulture" u Meksiko Sitiju došlo do oružanog sukoba vojske i studenata u kojem je poginulo 260 ljudi, a više stotina ranjeno. Među poginulima bila je i argentinska novinarka Marija Fručeli koja je trabalo da izveštava sa Olimpijskih igra.
Nemiri i sukobi proširili su se i na druge delove grada, pretivši da ugroze bezbednost i sportista koji su pristizali u Olimpijsko selo, pa i održavanje Igara u predviđenom periodu.Aktivnošću MOK-a, koji je 4. oktobra izdao proklamaciju u kojoj se navodi da su nezadovoljni meksički studenti garantovali neometano održavanje Igara, neizvesnost je prekinuta i sve naredne "bitke" odvijale su se, isključivo, na sportskim borilištima Meksiko Sitija.
Na, do tada nezabeleženoj nadmorskoj visini od 2.277 metara, od 12. do 27. oktobra takmičilo se 5.516 olimpijaca u 20 sportova podeljenih u 172 discipline.
Kada je Međunarodni olimpijski komitet (MOK) u konkurenciji sa Detroitom, Lionom i Buenos Ajresom odabrao Meksiko Siti za domaćina 19. Igara, takmičari su bili prinuđeni da pripreme prilagode uslovima razređenog vazduha i širom sveta su izgrađeni centri na velikimnadmorskim visinama.
Specifični uslovi omogućili su obaranje velikog broja olimpijskih rekorda, od kojih je najvredniji bio svetski rekord u skoku u dalj američkog atletičara Boba Bimona - 8,90 metara. Fanstastični Bimonov skok je ostao jedan od najupečatljivijih trenutaka u sportskom 20. veku, a u sećanju tadašnje svetske javnosti ostaće zabeležen i podatak da su sudije mereći njegovu daljinu morale da potraže dodatni metar! Rekord je bio na snazi sve do Svetskog prvenstva u Tokiju 1991. godine kada je Bimona nadmašio njegov zemljak Majkl Pauel skočivši 8.95 metara, ali je Bimonov skok još važeći olimpijski rekord.
Na listu osvajača medalja upisale su se 44 zemlje. Prvoplasirane sa 107 odličja bile su Sjedinjene Američke Države (45 zlatnih, 28 srebrnih i 34 bronzanih), druga pozicija pripala je Sovjetskom Savezu - 91 (29-32-30), a treća Japanu - 25 (11-7-7).
Prvi put olimpijske trofeje osvojili su sportisti Istočne Nemačke posto su nastupili samostalno, Mongolije, Ugande i Kameruna. Demonstracioni sportovi koji su se našli na programu na predlog domaćina Igara bili su tenis koji je, tek, 1988. u Seulu stekao status olimpijskog sporta.
U jugoslovenskom olimpijskom timu bilo je 69 takmičara koji su tokom nadmetanja u 11 sportova osvojili osam medalja - tri zlatne, tri srebrne i dve bronzane i bili 16. u konačnom poretku, odnosno osvojili su jednu bronzanu medalju manje od 15-plasiranog domaćina Meksika.
Olimpijski pobednici postali su naši vaterpolisti, gimnastičar Miroslav Cerar u disciplini konj sa hvataljkama i plivačica Đurđa Bjedov u trci na 100 metara prsnim stilom. Sa srebrnim medaljama u Jugoslaviju su se vratili rvač Stevan Horvat (grčko-rimski stil), Bjedov (200 mprsno) i košarkaši, a sa bronzanim, rvač Branislav Simić (grčko-rimski stil) i bokser Zvonko Vujin koji je bio treći u lakoj kategoriji.
Igre u Meksiko Sitiju ostaće u istoriji olimpijskog pokreta zabeležene po više vrhunskih ostvarenja i rekorda. Najviše medalja osvojila je čehoslovačka gimnastičarka Vera Časlavska (četiri zlatne i dve srebrne), a atletska takmičenja, pored Bimona, obeležio je i njegov zemljak Al Erter kome je pošlo za rukom da ostvari četvrtu uzastopnu pobedu u bacanju diska.Američki sprinteri Džim Hajnes i Li Evans su oborili rekorde na 100, odnosno 400 metara, s vremenima koja su dugo godina ostala nenadmašena. Dik Fozberi je osvojio zlato u skoku u vis, predstavivši novi stil skoka koji je od tada poznat kao "fozberi-flop" tehnika koju su skakači širom sveta odmah prihvatili i danas skaču okrenuti leđima letvici.
Debi Majer iz SAD dominirala je plivalištem 19. Igara sa tri zlatne madalje osvojene na 200, 400 i 800 metara slobodnim stilom, a da se ne pamte samo pobednici dokaz je Džon Stefan Akvari iz Tanzanije koji je maratonsku trku, iako poslednji, ipak završio uprkos iščašenju kolena.
Na Olimpijskim igrama u Meksiko Sitiju prvi put je uvedena doping kontrola, na kojoj je "pao" i prvi sportista u istoriji olimpizma - Šveđanin Hans Gunar Liljenvol za koga je utvrđeno da je koristio alkohol za vreme takmčenja u modernom petoboju.
Ponašanje protivno idejama i duhu olimpijskog pokreta prikazali su akteri političkog incidenta, američki crni sprinteri Tomi Smit i Džon Karlos - osvajači zlatne i bronzane medalje u trci na 200 metara. Naime, tokom ceremonije dodele medalja podiglI su po jednu ruku stisnutih šaka na kojima je bila crna rukavica - simbol otpora crnačke manjine u SAD. Predstavnici MOK bili su zaprepašćeni njihovim gestom, ali su brzo reagovali i obojici atletičara doživotno zabranili nastup na planetarnoj smotri sporta.
Pored tog incidenata, ostalo je zabeleženo da je devet dana pre početka Igara na trgu "Tri kulture" u Meksiko Sitiju došlo do oružanog sukoba vojske i studenata u kojem je poginulo 260 ljudi, a više stotina ranjeno. Među poginulima bila je i argentinska novinarka Marija Fručeli koja je trabalo da izveštava sa Olimpijskih igra.
Nemiri i sukobi proširili su se i na druge delove grada, pretivši da ugroze bezbednost i sportista koji su pristizali u Olimpijsko selo, pa i održavanje Igara u predviđenom periodu.Aktivnošću MOK-a, koji je 4. oktobra izdao proklamaciju u kojoj se navodi da su nezadovoljni meksički studenti garantovali neometano održavanje Igara, neizvesnost je prekinuta i sve naredne "bitke" odvijale su se, isključivo, na sportskim borilištima Meksiko Sitija.
Pregled medalja
zlato srebro bronza
1. SAD 45 28 34
2. SSSR 29 32 30
3. Japan 11 7 7
4. Mađarska 10 10 12
5. Istočna Nemačka 9 9 7
6. Francuska 7 3 5
7. Čehoslavačka 7 2 4
8. Zapadna Nemačka 5 11 10
9. Australija 5 7 5
10. Velika Britanija 5 5 3
11. Poljska 5 2 11
12. Rumunija 4 6 5
13. Italija 3 4 9
14. Kenija 3 4 2
15. Meksiko 3 3 3
16. Jugoslavija 3 3 2
17. Holandija 3 3 1
18. Bugarska 2 4 3
19. Iran 2 1 2
20. Švedska 2 1 1
21. Turska 2 0 0
22. Danska 1 4 3
23.Kanada 1 3 1
24. Finska 1 2 1
25. Etiopija 1 1 0
Norveška 1 1 0
27. Novi Zeland 1 0 2
28. Tunis 1 0 1
29. Pakistan 1 0 0
Venecuela 1 0 0
31. Kuba 0 4 0
32. Austrija 0 2 2
33. Švajcarska 0 1 4
34. Mongolija 0 1 3
35. Brazil 0 1 2
36. Belgija 0 1 1
Koreja 0 1 1
Uganda 0 1 1
39. Kamerun 0 1 0
Jamajka 0 1 0
41. Argentina 0 0 2
42. Kineski Tajpeh 0 0 1
Grčka 0 0 1 Indija 0 0 1
Prvi put olimpijske medalje osvojili su takmičari iz Istočne Nemačke, Mongolije, Ugande i Kameruna.