Ono što je zajedničko svim epidemijama jeste superširenje, pod kojim se podrazumeva da pojedinac prenese infekciju velikom broju ljudi.
Ti pojedinci nisu krivi za to, ali imaju značajan uticaj na širenje bolesti, a i kod koronavirusa zabeleženo superširenje.
Kao primer, BBC navodi Britanca Stiva Volša (53) koji je nakon boravka u Singapuru, gde se, najverovatnije, zarazio, povezan sa četiri slučaja oboljevanja u Velikoj Britaniji, pet u Francuskoj i jednim slučajem na Majorci.
On se smatra prvim "superprenosiocem" bolesti, odnosno, osobom koja je zarazila znatno veći broj ljudi nego što se očekuje.
Volš je došao u kontakt sa koronavirusom nakon poslovnog putovanja u Singapur u januaru, nakon čega je otputovao u Francuske Alpe, gde je mogao da zarazi druge ljude virusom, pre nego što mu je ustanovljena bolest i hospitalizovan je.
Među osobama koje je verovatno zarazio je i pet državljana Velike Britanije koji su bili sa njim u Francuskoj, među kojima je i devetogodišnji dečak.
Još jedna osoba koja je zaražena u Alpima je muškarac koji se nakon odmora vratio na Majorku. Postoji strah da je Volš pre ulaska u karantin bio u kontaktu s više stotina ljudi.
U proseku svaka osoba inficirana koronavirusom zarazi dve do tri osobe, odnosno, neki mogu da ne zaraze nikoga, a neki nekoliko.
Ipak superširenje ima veliki uticaj na izbijanje bolesti.
Na primer, od ebole je veliki broj slučajeva zaražen od malog broja pacijenata, a superširenje je dovelo da je od MERS-a na Bliskom istoku od jednog pacijenta obolelo čak 82 ljudi.
"Bilo je više od 100 novih lanaca prenosa ebole sa samo jedne sahrane u junu 2014. godine", saopštila je Natali Mekdermont sa Kraljevskog koledža u Londonu.
Neki samo stupaju u kontakt sa daleko većim brojem ljudi - bilo zbog posla ili mesta gde žive - a to znači da mogu da šire više bolesti, bez obzira da li imaju simptome ili ne.
"Deca su dobra u tome, zato se zatvaraju škole i to je dobra mera", rekao je Džon Edmunds sa londonske Škole higijene i tropske medicine.
Postoje i "supersejači" koji izbacuju neobično velike količine virusa iz svojih tela, tako da se svako ko dođe u kontakt sa njima zarazi.
Bolnice su bile glavni centar za širenje Teškog akutnog respiratornog sindroma (SARS) jer su najteži pacijenti i najzarazniji i dolazili su u kontakt sa zdravstvenim radnicima.
"Superširenje ima veliku ulogu na početku epidemije kada virus pokušava da se ustali", rekao je doktor Edmunds.
Kako se navodi, kada napravi skok na prvog pacijenta, bolest može da se rasprsne pre nego što dovede do velikog izbijanja, ali ako brzo nađe put do superširača onda dovodi do naglog porasta pacijenata.
I u prošlosti je dolazilo do superširenja - tako je jedna žena iz Irske krajem 19. i početkom 20. veka, ne znajući, jer nije imala simptome, prenela tifus na 51 osobu, a pre 20-ak godina jedan srednjoškolac iz Finske zarazio je čak 22 osobe morbilama.
Kurir.rs/Tanjug