Hongkoški grip H3N2 je "galopirao" u talasima više od godinu dana svetom, ali niko nije primenjivao mere zaštite. Pre 42 godine, odnosno na leto 1968, svet je pogodio novi smrtonosni grip, koji je otkriven u Kini i automatski se preselio u Hongkong, a prema njemu je i dobio ime dok se brzo širio po svetu.
Pandemija H3N2 ima upečatljive sličnosti sa korona virusom SARS-CoV-2. Oba virusa se brzo i agresivno šire izazivajući simptome u gornjim disanjim putevima kao što su groznica, kašalj i nedostatak daha. Najteže padaju starijima od 65 godina i osobama sa osnovnim medicinskim stanjima, iako se zaražavaju ljudi bilo koje životne dobi.
Prvi talas hongkoškog gripa završio se početkom marta 1969. godine i nije izbio sve do novembra iste godine, sve dok konačno 1970. nije dovoljno oslabio i nestao.
Prema podacima Nacionalnog instituta za zdravlje SAD i Centra za kontrolu i prevenciju bolesti, virus H3N2, kako je stručno nazvan, ubio je između jednog i četiri miliona ljudi u 122 zemlje.
U Evropi se proširio u dva talasa, dok je u SAD, smrtnost premašila 100.000 ljudi.
Uprkos težini pandemije, škole u Americi se nisu zatvarale, osim nekoliko desetina zbog previše obolelih nastavnika, a čak se ni maske za lice nisu smatrale potrebnim dok nigde nije primenjivana socijalna distanca.
Pretpostavlja se da je "azijski grip" iz 1957. omogućio pandemiju "hongkongškog gripa" kroz proces koji se naziva "promena antigena". Tokom nje se dešavaju male modifikacije gena virusa grupa što, pojednostavljeno rečeno, dovodi do reakcije imunološkog sistema čoveka. Pomenutom promenom se objašnjava zašto ljudi obolevaju od gripa više puta.
Život je tekao normalno, bez velike pompe uprkos tome što je "Njujork tajms" ovu pandemiju opisao kao "jednu od najgorih u istoriji nacije", a do septembra te godine zaraženo je bilo hiljade marinaca koji se vratili iz rata u Vijetamu.
Iako je grip do decembra 1968. bio na vrhuncu, svi aspekti javnog života su se odvijali bez teskobe ili panike. Kao da se ništa nije događalo, kao da se niko nije brinuo, iako su poznati ljudi poput američke glumice Talule Bakhent i direktora CIA Alena Dejlsa bili žrtve virusa.
Zanimljivo je da su se vesti o virusu retko pojavljivale na naslovnim stranama novina ili na televiziji. Virus je doslovno bio sahranjen u medijima. Ujedno bilo je to i neko sasvim drugo vreme kada su u vestima preovladavale potpuno različite teme. Prvi čovek na Mesecu, politika atentata na Roberta Kenedija i Martina Lutera Kinga, rat u Vijetnamu...
Ipak, kad je uporedimo sa pandemijom korona virusa 2020. godine, ovakva, zaista istinita priča o još goroj pandemiji, deluje nam neverovatno.
Kurir.rs/Telegraf
Foto: Screenshot