Glumac Borivoje Bora Kandić umro je u 60. godini, potvrđeno je iz Jugoslovenskog dramskog pozorišta.
U jednom od poslednjih intervjua koji je dao, priznao je i da mu je nedostajao posao, s obzirom da godinama unazad nije bio angažovan.
– Fali mi da igram. Sanjam i kad spavam i kad dođem ovde da čistim da sam na sceni. Još uvek se nadam nekom pozivu. Stidljiv sam da bih se sam nudio. Takav je bio i moj ćale. Jednom sam mu namestio epizodu u seriji “Dome, slatki dome”. Igrao sam Genija i tu smo se čak u kadru pojavili zajedno. On meni nikada nije ništa učinio, a glumio je u milion filmova. Nikada me nije ni pohvalio. Kada sam ga pitao: “Kakav sam Vuk Karadžić?”, pogledao me i rekao: “Pa, tako.” govorio je tada Kandić.
Podsetimo, on je diplomirao je glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Član Jugoslovenskog dramskog pozorišta bio je u periodu od 1986. do 1997. godine ali je i pre toga ostvario nekoliko uloga u JDP-u: Kolubarska bitka Dobrice Ćosića u režiji Arsenija Jovanovića, Zli dusi F. M. Dostojevskog u režiji Steve Žigona, Mali princ Antoana de Sent Egziperija u režiji Karlosa Medine i Lova Džoa Ortona u režiji Nenada Ilića.
Igrao je u predstavama: Rodoljupci Jovana Sterije Popovića u režiji Dejana Mijača, Dom Bergmanovih Nenada Prokića u režiji Nevenke Janać, Seobe Miloša Crnjanskog u režiji Vide Ognjenović, Gospođa Kolontaj Agnete Plejel u režiji Ivane Vujić, Ruženje naroda u dva dela Slobodana Selenića u režiji Dejana Mijača, Šta to Kabuš pogrešno radi Maksa Friša u režiji Olge Savić, Valjevska bolnica Dobrice Ćosića u režiji Dejana Mijača, Žak ili Pokornost Ežena Joneska u režiji Nikite Milivojevića, Sumnjivo lice Branislava Nušića u režiji Nikole Simića, Mario i mađioničar Tomasa Mana u režiji Nikite Milivojevića, Ne očajavajte nikad Branislava Nušića u režiji Miroslava Belovića, Vesele žene vindzorske Vilijama Šekspira u režiji Branka Pleše i Tergovci Emanuela Kozačinskog u režiji Vide Ognjenović.
BONUS VIDEO:
Kurir.rs/I.B/Gloria