Pre više od veka, jedan Srbin se u četiri sporta takmičio na Olimpijskim igrama i bio i više nego uspešan, a da pritom opšte nije bio profesionalni sportista već ugledni arhitekta! Njegovo ime je Momčilo Tapavica.
Prve moderne Olimpijske igre 1896. Grčka krajem 19. veka. Pozivu da se takmiče odazvalo se samo 14. država. Srbija nije bila među njima, ali to ne znači da u Atini te 1896. godine nije bilo Srba.
Svečanom otvaranju prvih Igara modernog sveta prisustvovao je kralj Aleksandar Obrenović kao jedini strani zvaničnik. Među učesnicima, pod zastavom Austro-Ugarske, takmičio se i Momčilo Tapavica, Srbin iz sela Nadalj u Vojvodini.
Momčilo Tapavica bio je arhitekta koji je u slobodno vreme trčao, dizao tegove i igrao tenis. Važio je jednog od najjačih ljudi u Vojvodini, snažnog i veoma razvijenog.
Kada je došao poziv da se takmiči na obnovljenim Olimpijskim igrama, Momčilo se odazvao i to rešivši da se oproba u četiri discipline – atletici, rvanju, dizanju tegova i tenisu.
Od ukupno šest medalja koliko je Austro-Ugarska, osvojila u Atini, Momčilo Tapavica odneo je jednu, ali su mu ostale izmakle “za dlaku”. Bio je četvrti u rvanju i šesti u dizanju tegova. Zbog povrede je morao da odustane od takmičenja u atletici.
Kruna Momčilovog takmmičenja bila je bronzana medalju u tenisu. Nakon njega, ovaj uspeh je za Srbiju ponovio tek Novak Đoković više od veka kasnije, na Olimpijadi u Pekingu 2008. godine.
“Niko mu nije bio ravan u rvanju, a još manje u dizanju tereta i bacanju kamena s ramena. Bavio se raznim granama sporta i bio je umno i fizički iznad svojih vršnjaka, a kao diplomirani arhitekta nadvisio je intelektualno neškolovane u gardi. Zatim, kao najistaknutiji član Saveza za telesno vaspitanje, postao je pojam u očima vojnika. Imao je samo jednu manu: precenio je snagu i to mu se osvetilo na Olimpijskim igrama u Atini, piše Ferenc Kemenji, potpredsednik MOK i generalni sekretar Olimpijskog komiteta Mađarske o Momčilu Tapavici u svojim memoarima Posle Igara Momčilo Tapavica se vratio svom zanimanju. Sportom se bavio rekreativno.
Postao je poznati i priznati arhitekta. Projektovao zdanje Državne banke Crne Gore na Cetinju, velelepni hotel “Boka” u Herceg Novom, kao i zgradu Matice srpske u Novom Sadu čijoj se lepoti i danas dive.
U 76. godini oboleo je od hronične žutice, koja se iskomplikovala. Umro je u Puli 10. januara 1949. gde je posle Drugog svetskog rata radio kao glavni urbanista.
U Herceg Novom mu je 1999. godine postavljena spomen bista “prvom olimpijskom putniku iz Jugoslavije”, a spomenik od februara 2020. ima i u Novom Sadu.
Iako je olimpijsku medalju osvojio za reprezentaciju današnje Mađarske, Međunarodna teniska federacija Momčila Tapavicu vodi kao jugoslovenskog tenisera, jer se mesto njegovog rođenja i života nalazi u Vojvodini.
Kurir sport / istorijskizabavnik.rs