Tajanstveni spis nastao je između 1404. i 1438. godine. Kriptografi koji su proučavali tekst kažu da je pisan pravim jezikom, ali da ne mogu da otkriju kojim. Nikom nije jasno koje biljke su nacrtane na pergamentu ni zašto preovlađuju crteži golih žena u kadicama.
Rohonski kodeks, knjiga Sojga i Smitfildovi dekreti neobični su svaki na svoj način, a čak i kada su neki dešifrovani, ostali su misteriozni.
Mađarski istoričar Karolj Sabo 1866. izneo je teoriju da je reč o prevari koju je smislio antikvar Samuel Literati Nemes.
Ilustrovani rukopis iz 17. veka nalikuje Vojničevom, ali ne po izgledu i sadržaju, koliko po činjenici da niko nije uspeo da otkrije kojim je jezikom pisan. Naučnici se ne slažu čak ni oko toga da li je tekst pisan sleva nadesno ili zdesna nalevo.
Istorija
Rohonski kodeks je nazvan po gradu Rohoncu (nekad ugarskom, danas austrijskom mestu Ruhonac) u kome je čuvan do 1838. godine. Nakon toga je mađarski grof Gustav Batijani celu svoju biblioteku, u kojoj je bila i ova knjiga, poklonio Mađarskoj akademiji nauka. Njegovo poreklo je nepoznato, a mogućim tragom smatra se navod iz kataloga 1743, u kome piše: „Mađarske molitve, jedan tom, veličina 12”.
Teorije
Otkako se pojavio u 19. veku, kodeks privlači pažnju naučnika i amatera, ali niko nije uspeo da da tumačenje s kojim se većina slaže. A proučavali su ga mnogi, uključujući i slavnog istoričara Konstantina Jirečeka (autora „Istorije Srba”).
Mađarski istoričar Karolj Sabo 1866. izneo je teoriju da je reč o prevari koji je smislio antikvar Samuel Literati Nemes, poznat po nekoliko falsifikata. Međutim, za to nije izneo nikakve dokaze. Postojale su teorije da je jezik kojim je pisan stari mađarski, da je reč o sumerskom, dačanskom, hindu... Niko, ipak, nije izneo dovoljno dokaza za bilo koju od tih teza.
Posle 2000. mnogi su pokušali da ga dešifruju koristeći računare, ali posle nekoliko dobrih koraka uglavnom bi se ispostavilo da ipak nisu uspeli. Međutim, utvrđeno je da nije reč o prevari, ali da je reč ili o šifrovanom tekstu ili o veštačkom jeziku. Gabor Tokai i Levente Zoltan Kiralj veruju da je knjiga nastala 1593. i da predstavlja skup tekstova iz Novog zaveta, molitvi i nekih priča o biblijskim junacima.
Razgovori s arhangelima - Knjiga Sojga
Džon Di je tvrdio da je ova knjiga data Adamu u Rajskom vrtu, a da može da je protumači samo arhangel Mihailo
Jedna od misterioznih knjiga koje su skoro dešifrovane je knjiga Sojga ili Aldaraia sive Soyga vacor, misteriozni rukopis iz 16. veka. Ipak, dešifrovanje nije dovelo do toga da sve što piše u knjizi postane jasno jer je reč o mističnom rukopisu koji se bavi magijom.
Istorija
Jedan od dva primerka ove knjige u 17. veku bio je u vlasništvu Džona Dija, engleskog matematičara i mistika. Kada ju je proučavao, on je u pomoć pozvao Edvarda Kelija, tada popularnog medijuma. Di je tvrdio da mu je on pomogao da razgovara direktno sa arhangelom Urilom, koji mu je navodno rekao da je knjiga „verna predstava univerzuma”, da su je Adamu dok je bio u Rajskom vrtu dali „dobri anđeli Božji”, a da može da je protumači samo arhangel Mihailo. Naziv „Soyga” je grčka reč „agyos” ili sveti napisana otpozadi.
Nakon Dijeve smrti je nestala, a ponovo ju je pronašla Debra Harnes tokom istraživanja 1994. godine
Teorije
Deo knjige predstavlja različite čini za prizivanje demona, izvođenje magijskih rituala, a tu su i astrološki saveti. Međutim, ono što je zaista misteriozno je poslednjih 18 strana na kojima se nalazi 36 tabli slova sa više od 40.000 znakova. Taj deo je dešifrovao matematičar Džejms Rids. Međutim, uprkos tome, i dalje nije jasno o čemu se radi u tim tablama.
Jedinstvena - Smitfildovi dekreti
Za razliku od prethodnih rukopisa, Smitfildovi dekreti nisu pisani šiframa ili nekim nepoznatim jezikom, već je reč o zbirci dekreta pape Grgura IX, koja ne zbunjuje tekstom već bizarnim ilustracijama
Istorija
Dekreti pape Grgura IX nastali su u vreme njegove vlasti od 1227. do 1241. godine i reč je o zbirci pravnih normi koje su kopirane oko 675 puta. Od svih tih kopija Smitfildova je najzanimljivija jer ima najviše slika - svaka od 626 strana ima neku sliku. Nastala je oko 1340. godine u južnoj Francuskoj, najverovatnije Tuluzu. Rukopis je završio u Londonu, gde je dodato još slika.
Teorije
Nema mnogo toga nepoznatog kada je reč o ovim tekstovima, pa nema ni mnogo teorija o njima. Ipak, ono što privlači pažnju su neverovatne ilustracije. Tako se na jednoj od njih predstavljaju džinovski zečevi koji mačevima odsecaju glave ljudima, pa ima onih na kojima ti zečevi lukom i strelom love ljude i pse. Tu su i slike lisica u biskupskoj odeći, pa crtež lisice koju su obesile ptice. Bizarne su i borbe vitezova i seljaka sa džinovskim puževima... Osim toga, postoje i slike demona kako napadaju ljude i žene. Jedna od ilustacija liči na čuvenog Jodu iz serijala „Ratovi zvezda”, pa je moguće da je ona i inspirisala reditelja Džordža Lukasa.
Na nekoliko slika predstavljeno je i seksualno zlostavljanje.
Da stvar bude čudnija, uz ove bizarne slike, ima i normalnih slika pape Grgura s pratiocima.
Andrija Ivanović