U Beogradu je preminuo Milan Gutović, jedan od najznačajnijih srpskih glumaca, član Jugoslovenskog dramskog pozorišta u periodu od 1967. do 2002. godine.
Milan Lane Gutović rođen je 11. avgusta avgusta 1946. u Umci kod Beograda. Završio je Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu 1967. u klasi profesora Milenka Maričića. Iste godine, upravnik Jugoslovenskog dramskog pozorišta Bojan Stupica odlučuje da podmladi i osveži ansambl, pa grupa mladih glumaca među kojima je i Gutović biva primljena u ansambl JDP-a. U grupi koja je nazvana „Bojanovim bebama”, pored Milana Gutovića, bili su Gojko Šantić, Tanasije Uzunović, Dušan Đurić, Mirjana Vukojčić, Ivan Bekjarev, Đurđija Cvetić, Josip Tatić, Svetlana Bojković i Branko Cvejić.
Milan Gutović je ubrzo pokazao svoju glumačku osobenost i zaigrao glavne uloge. U JDP-u je bio do 2002 godine i ostvario uloge u predstavama Smrt Uroša Petog (Nikola), Junona i paun (Dobrovoljac), Požar strasti (Ada), Mudra glupača (Leandro), Protekcija (Svetislav), Kraljević Marko (Hrišćanski izaslanik), Kad su cvetale tikve (Draganče Stojiljković), Pigmalion (Fredi), Omer i Merima (Omer), Hamlet (Rozenkranc), Spaseni (Fred), Jelisaveta kneginja crnogorska (Boško), Za kim zvono zvoni (Rafael), Bele rakete lete na Amsterdam (Brumen), Eh, to vreme takmičenja (Fil Romano), Naslovna strana (Hildi Džonson), Pučina (Vladimir Nedeljković), Otelo (Jago - alternacija), Trilogija o letovanju (Guljelmo), Sumrak (Benja), Noćas je noć (Gembeš), Kolubarska bitka (Krsta Smiljanić), Mali princ (Kralj, Uobraženko, Pijanac, Poslovni čovek, Geograf, Fenjerdžija), Putujuće pozorište Šopalović (Filip Trnavac), Kabare, Rodoljupci (Smrdić), Revizor (Hristijan Ivanović), Ruženje naroda u dva dela (Uča), Valjevska bolnica (Gavrilo Stanković), U potrazi za Marselom Prustom, Narodni poslanik (Sekulić), Lažni car Šćepan Mali (Georgi knjaz Dolgorukov – alternacija), Gđa ministarka (Teča Panta), Mrtve duše (Pljuškin). Bio je i nezaboravni Kamij Šandebiz u originalnoj podeli predstave Buba u uhu. Poslednju ulogu u JDP-u, lik Vasilija Šopalovića, odigrao je u predstavi Putujuće pozorište Šopalović Ljubomira Simovića u režiji Jagoša Markovića. Predstava je premijerno izvedena u martu 2020. godine.
Imao je potrebu da se izrazi ne samo kao glumac već i kao kompletan autor, pa osamdesetih godina na našu scenu ponovo uvodi formu kabarea (JDP – Kabare 1986; Pozorište Slavija - Obično veče 2002, Izgubljena forma, 2005, Začin, 2009; TV serijal Video kabare - Oralno doba, 2008).
Igrao je i na drugim pozorišnim scenama, u Narodnom pozorištu u Beogradu (čiji je član bio u periodu od 2006. do penzionisanja 2011), Zvezdara teatru, Kult teatru, Pozorištu Slavija, Bitef teatru, Crnogorskom narodnom pozorištu, Kruševačkom pozorištu, Ateljeu 212, NP Timočke Krajine, Beogradskom dramskom pozorištu, Teatru „Vuk“.
Sarađivao je s vodećim rediteljima poput Miroslava Belovića, Bore Draškovića, Bojana Stupice, Mate Miloševića, Arsenija Jovanovića, Ljubiše Ristića, Ježija Jarockog, Steve Žigona, Dimitrija Jovanovića, Jagoša Markovića, a bio je nezaobilazan u podelama Dejana Mijača.
U filmografiju Milana Gutovića ulaze ostvarenja Drugarčine, Berlin kaput, Povratak otpisanih, Srećna porodica, Erogena zona, Još ovaj put, Boj na Kosovu, Debeli i mršavi, Majstor i Šampita, Špijun na štiklama, Poltron, Sedam i po, Mali svet. Godine 1981. u filmu Laf u srcu kreirao je lik Šojića koji će razvijati u filmskom serijalu Tesna koža 1 – 4.
Snimio je na stotine televizijskih filmova i serija (Diplomci, Sedam sekretara SKOJ-a, Bolji život), među kojima su nezaboravne uloge u Otvorenim vratima (Ujak Dragoslav Jakovljević), Metli bez drške (Ognjen Lepšanović) kao i lik Pustolova u serijalu za najmlađe Dobro veče, deco.
Za ulogu u predstavi Pučina Dejana Mijača, nagrađen je na Sterijinom pozorju, dobio je statuetu „Ćuran” za najbolje glumačko ostvarenje na Danima komedije u Jagodini (tada Svetozarevu) i Godišnju nagradu JDP-a. Uloga u predstavi Ruženje naroda u dva dela donela mu je nagradu za glumačku bravuru „Zoran Radmilović”. Nagradu „Raša Plaović” dobio je za ulogu u predstavi Vesele žene vinzorske. Dobitnik je dve nagrade za životno delo - „Zlatni ćuran” (2019) i „Nušićeve nagrade” (2020).
Zlatnu pulsku arenu dobio je za ulogu u filmu Poltron a nagradu Car Konstantin za uloge u filmovima Uslovna sloboda i Sedam i po.
Godine 2014. dobija nagradu makedonskog TV magazina „Bekstejdž” za ulogu Srećka Šojića u filmu Tesna koža koji je najrepriziraniji strani film u Makedoniji i najveći filmski favorit makedonske publike.
U periodu od 2006. do 2008. bio je predsednik Saveza dramskih umetnika Srbije.
(Kurir.rs/A.M.)
Bonus video: