Komisija za podizanje spomenika grada Kragujevca, na osnovu inicijative koju su pokrenuli udruženje Prvi prvi na skali i Košarkaški savez Srbije, jednoglasno je prihvatila predlog za postavljanje statue Gordane Goce Bogojević ispred istoimene hale u Velikom parku.
U ime svih poštovalaca košarkašice Gordane Goce Bogojević (Kragujevac, 20. maj 1974. – Herceg Novi, 5. decembar 2009), potpredsednica Košarkaškog saveza Srbije Ana Joković i osnivač udruženja Prvi prvi na skali Dejan Milošević dostavili su 5. maja gradonačelniku Nikoli Dašiću inicijativu "Statua i Memorijal ’Gordana Goca Bogojević’ u Kragujevcu".
Gordana, devojačko Kovačević, rođena je 22. maja 1974. godine u Kragujevcu. Sa sedam godina napravila prve košarkaške korake u klubu Medvešćak Zagreb.
Nakon selidbe iz Zagreba, nastavlja svoj košarkaški put u Radničkom iz Kragujevca. Nastupajući za ovaj klub, 16-godišnja Goca je privukla pažnju trenera Crvene zvezde, koja je u to vreme bila najuspešniji ženski košarkaški klub u Jugoslaviji.
Istovremeno je usledio i poziv selektora kadetske košarkaške reprezentacije Jugoslavije sa kojom je Goca 1990. godine osvojila srebrnu medalju na evropskom prvenstvu u Portugalu.
Nakon prelaska iz Radničkog u Crvenu zvezdu, za koju je igrala šest godina, Goca je definitvno osvojila srca mnogih poklonika ženske košarke u našoj zemlji i šire. Njenu predanost, požrtvovanost i pravo sportsko ponašanje na terenu i van njega cenili su svi, kako saigračice tako i navijači.
Sa Crvenom zvezdom je osvojila četiri šampionske titule i tri Kupa. Kao kapiten Crvene zvezde Goca je 1994. godine proglašena za najbolju sportiskinju ovog sportskog društva.
Nakon Crvene zvezde sa saigračicama, koje su bile okosnica Zvezdine ekipe prelazi u pančevački klub Profi D sa kojim osvaja prvenstvo i Kup.
Posle godinu dana provedenih u Pančevu, Goca se odlučuje za prelazak u Vršac. Vršac je u to vreme bio centar ženske košarke u državi. U njemu se zahvaljujući Hemofarmu okupila najača ekipa igračica sa prostora bivše Jugoslavije. Ovaj tim je u to vreme neprikosnoveno vladao našim prostorima. Redom su osvajane šampionske titule i kupovi.
Braneći boje vršačkog Hemofarma u Evro kupovima Goca je privukla pažnju mendažera najboljih evropskih klubova. Nakon dve godine igranja za Hemofarm, u želji da ostvari značajnije rezultate na međunarodnoj sceni, Goca prelazi da igra za šampiona Češke – Brno. Sa ovim timom je u sezoni 1999/2000 osvojila titulu prvaka države i plasman na "Fajnal For" Evrolige.
Nakon sezone provedene u Češkoj, Goca se odlučuje da prihvati poziv Italijanskog Koma, koji je u tom periodu bio centar ženske košarke u Evropi sa više titula prvaka Evrope i Italije.
Po završetski sezone 2000/2001 odlazi u redove Slovačkog Ružomberka koji je takođe bio evropski i državni prvak više puta. Sa ovim timom je uspela da se plasira na još jedan "Fajnal For" Evrolige i osvoji državno prvenstvo i kup.
Nakon sezone 2001/2002 prelazi u redove mađarskog šampiona iz Šoprona. Za ovaj tim je nastupala tri sezone u Evroligi i mađarskom prvenstvu. Nakon sezone 2004/2005. igračku karijeru nastavlja u timu poljskog prvaka iz Gdinje sa kojim je takođe nastupala u Evroligi i nacionalnom prvenstvu.
Do kraja karijere nastupala je još i za prvake Italije i Španije, Skio i Valensiju.
Goca je završila svoju igračku karijeru 2007. godine.
U to vreme je bila jedini igrač u Evropi koji je bez prekida – u kontinuitetu 10 godina nastupao u najjačem evropskom takmičenju - Evroligi. U tom desetogodišnjem periodu Goca je bila jedan od najboljih i najuspešnijih evropskih igrača. Igrajući u sedam vrhunskih evropskih klubova iz šest različitih država Goca je dostojno reprezentovala svoju zemlju i nacionalnu košarkašku organizaciju.
Reprezentativna karijera Goce Bogojević počela je u kadetskoj reprezentaciji prethodne Jugoslavije. Nakon titule viceprvaka Evrope sa kadetkinjaam i bronze sa juniorskog balkanskog prvenstva, Goca dobija poziv selektora seniorske reprezentacije bivše države, koja je tada bila jedna od najačih ženskih košarkaških selekcija na svetu. Međutim, zahvaljujući raspadu bivše države i međunarodnoj izolaciji Goca, koja je tada bila najmlađi član seniorske košarkaške ekspedicije, ne odlazi na Olimpijadu u Barseloni. Govorila je da joj je to jedno od najvećih "sportskih razočarenja" u životu. Jer ona kao pravi sportista nikada nije razumela zakulisne radnje. Nakon ukidanja sankcija reprezentacija se ponovo okuplja i Goca je od tada njen standardni član.
Ostaće za pamćenje njeni reprezentativni nastupi na Svetskom prvenstvu u Kini i Evropskom prvenstvu u Grčkoj. Reprezentativnu karijeru je završila 2003. godine nakon 11 godina provedenih u svim selekcijama počev od kadetske do seniorske za koju je nastupila 105 puta i za koju postigla 1011 poena.
Za reprezentaciju je nastupala uvek sa najvećim sportskim žarom, čak i onda kada su joj predstavnici inostranih klubova za koje je igrala zamerali zbog odsustvovanja radi reprezentativnih obaveza. Goca je bila jedan od pravih sportskih primera kako se treba odnositi prema reprezentativnom dresu. Od početka pa do kraja košarkaške karijere sa velikim ponosom je na sportskom terenu branila boje i ime svoje države.
Gordana je verovala da se dobrim i kvalitetnim radom jedino može postići uspeh, zato će među svojim saigračicama ostati upamćena kao neko ko se maksimalno zalago na svakom treningu i utakmici.
Poseban talenat i lucidnost u igri su bile odlike koje su je karakterisale kao vrhunskog igrača, koji je spreman da u odlučujućim trenucima uzme loptu i preuzme odgovornost, iz takvih situacija je uglavnom izlazila kao pobednik. Međutim, Goca nikada nije volela da se njen rezultat stavlja ispred rezultata tima, dobra igra bez pobede za nju nisu bili uteha, isto kao što joj je pobeda bila uteha za slabiju igru.
Želela je da svoje veliko košarkaško iskustvo nesebično prenese na mlade naraštaje, zbog toga je upisala višu trenersku školu u Beogradu na kojoj je diplomirala sa najvišom ocenom. Međutim, njen prerani odlazak je u tome zaustavio.
Memorijal Gordane Bogojević Kovačević koji se 21. decembra 2010. godine prvi put organizovao u Vršcu u znak sećanja na našu Gocu, treba da bude nastavak jednog sportskog puta. Puta koji je pravi primer mladim generacijama košarkašica i ostalih sportista kako se postaje uspešan i ostaje dostojanstven i poštovan sportista.
Život i delo jedne od naši najboljih košarkašica svih vremena su u ovom vremenu punom izazova za našu mladost „nada“ da postoji uspeh koji je ostvaren poštenim radom, ljubavlju i prijateljstvom.
Upravo zbog toga ovaj memorijal treba da okuplja što više mladih sportista koji će kroz lik i delo Goce Bogojević Kovačević prepoznati prave uzore koji će im pomoći da postanu dobri ljudi i pravi sportisti.
Kurir sport