Srbija nam otima Marina Držića i Ivana Gundulića, samo je jedan od naslova u hrvatskim medijima.
Novi srpski zakon o kulturnom nasleđu, usvojen krajem prošle godine, podigao je veliku prašinu jer, kako tvrde, svojata dubrovačku književnost tvrdeći da ona jednako "pripada i srpskoj i hrvatskoj kulturi".
Srbija će zbog otimanja hrvatske kulturne baštine snositi posledice u pristupnim pregovorima sa Evropskom unijom (EU), kaže hrvatski ministar spoljnih i evropskih poslova Gordan Grlić Radman.
- Otimanje hrvatske kulturne baštine nije niti u skladu sa evropskim vrednostima i s perspektivom za koju se Srbija opredelila i zasigurno će imati određene konsekvence kad se budu otvorila određena poglavlja koja su s tim u vezi ključna, poput obrazovanja - rekao je Grlić Radman, prenosi hrvatski N1.
Brzo je na napade i tvrdnje stigao odgovor od našeg Ministarstva kulture.
- Ministarstvo poštuje i primenjuje utvrđene norme koje je postavila srpska naučna zajednica. Definicija stare i retke bibliotečke građe koja je navedena u članu 23. Zakona o kulturnom nasleđu "izdanja dubrovačke književnosti, koja pripadaju i srpskoj i hrvatskoj kulturi, zaključno sa 1867. godinom" definicija je ustanovljena zakonom o staroj i retkoj bibliotečkoj građi koji je usvojen 2011. godine - navode u saopštenju.
Ovako usvojeni stav Ministarstva kulture je potvrda naučnometodološke doslednosti, koju je srpska filološka škola ustanovila pre 150 godina a traje i danas.
- U Srpskoj akademiji nauka i umetnosti, Beogradskom univerzitetu, Matici srpskoj i drugim naučnim institucijama je utvrđeno da je stara dubrovačka književnost jedinstvena pojava kod Južnih Slovena, koja ima svoje osobenosti i predstavlja veliko zajedničko dobro. Na osnovu jezika na kom je napisana može istovremeno da bude i srpska i hrvatska. To je pomirljiv pristup koji u dubrovačkoj književnosti traži ono što je zajedničko. Isto stanovište su zastupali poznati Dubrovčani, od Matije Bana i Valtazara Bogišića u 19. veku do Milana Rešetara i Petra Kolendića u 20. veku, a svi su bili članovi Srpske akademije nauka i umetnosti - navode iz Ministarstva kulture i zaključuju: - Definicija da izdanja dubrovačke književnosti "koja pripadaju i srpskoj i hrvatskoj kulturi, zaključno sa 1867. godinom" predstavljaju deo i srpskog kulturnog nasleđa ne znači da mi sporimo da je stara dubrovačka književnost i deo kulturnog nasleđa Hrvata. Smatramo da se upravo na primeru dvojnog nasleđa, zajedničke jezičke prošlosti i odnosa prema književnoj baštini, najbolje prepoznaju evropske vrednosti i perspektive dobrosusedskih odnosa.
Kurir.rs
Bonus video: