Svirepo ubistvo na zgražavanje čitavog demokratskog sveta, koji je odmah posumnjao da je to delo jugoslovenske tajne službe, počinjeno je 1977. u Čikagu. U noći između 18. i 19. juna te 1977. u stanu u Čikagu Dragiša Kašiković (45), književnik, novinar, i urednik srpskih emigrantskih časopisa, ubijen je sa 64 uboda, dok mu je deo glave bio smrskan. Njegova devetogodišnja poćerka Ivanka Milošević bila je iskasapljena sa 54 uboda. Monstrumi su detetu iskopali oči.
Prvo su napali Kašikovića u njegovoj radnoj sobi gde je pisao. Buka je probudila malu Ivanku, koja je sišla u radnu sobu. Cela prostorija, sa dva masakrirana tela, bila je krvava, čak je krv bila i na plafonu. Takav užasan prizor zatekla je Dragica Milošević, majka ubijenog deteta i supruga Kašikovića, kada se vratila posle naporne noćne smene u restoranu.
Odmah je bilo upadljivo da je ubistvo počinjeno pre najavljene posete Josipa Broza Tita Americi za sledeću 1978. godinu. Kašiković je bio jedan od predvodnika demonstracija u SAD-u protiv Broza i komunističkog režima. Američki istražitelji utvrđuju da je Kašiković praćen pre ubistva, jer je napadnut kada je bio sam sa detetom. Zaključuju i da je među ubicama bio i neko ko ga je poznavao, jer nije bilo tragova nasilnog ulaska u stan.
U istrazi američkih službi, ali prvenstveno privatnoj istrazi emigrantskih krugova, došlo se do imena Bogoja Panajotovića, aktiviste Srpske narodne odbrane (SNO) koji je bio poznanik Kašikovića. On je bio i na sahrani Kašikovića i male Ivanke. Otkriveno je da je radio kao konobar u Nišu i da je bio u zatvoru zbog klasičnog kriminala, te da je u SAD stigao iz Pariza. Bilo je sumnjivo što nije bio zaposlen a imao je sredstva da putuje po Americi i Francuskoj i stupa u kontakt sa pripadncima političke emigracije.
Krajem 1978. Panajotović se pojavljuje kao svedok tužilaštva na suđenju šestočlanoj grupi Nikole Kavaje optuženoj da je planirala atentat na Tita. Tada je otkriveno da je Panajotović snimao 115 sati razgovora sa pripadnicima emigracije. Zanimljivo je da su se neke fotografije srpskih emigranata pojavile u jugoslovenskim novinama za koje se zna da ih je napravio Panajotović, a da u brojnim izveštajima tadašnje komunističke štampe o suđenju Kavaji nijednom nije spomenuto njegovo ime, iako je bio glavni svedok optužbe.
Takođe, svedoci su više puta videli Panajotovića u društvu jugoslovenskog vicekonzula u Čikagu Branka Lakića, koji je bio koordinator DB aktivnosti u SAD-u. Otkriveno je da je „siromašni emigrant“ Panajotović odjednom imao dve kuće u SAD-u i da je gradio treću u rodnom Nišu. Sve te informacije dovele su do zaključka da je Panajotović bio saradnik DB i da je sumnjiv u slučaju ubistva Kašikovića. On je ušao u program zaštite svedoka FBI nakon suđenja Kavajinoj grupi.
Zanimljivo je da su istraživači više puta tražili od srpske BIA dosijea Dragiše Kašikovića i Bogoja Panajotovića, ali su dobijali odgovore da ne postoje. Na zahtev srpske emigracije, FBI odgovara da imaju dokumenta s uviđaja i neka saznanja o ubicama, ali da nemaju ovlašćenje da ih daju.
Demokratska srpska emigracija je sumnjala je da je mala Ivanka Milošević (9) ubijena ciljano, ne samo što je videla ubice Kašikovića, već i zbog porodičnog porekla. Njena majka Dragica je rođaka episkopa Dionisija Milivojevića, koji ju je prihvatio u SAD i vodio računa o njoj kao roditelj. Episkop je bio osnivač zagranične srpske crkve od 1963, i zajedno je sa Kašikovićem bio predvodnik demonstracija protiv Broza kada je dolazio u sedište UN u Njujorku i kada je prvi put posetio zvanično SAD 1963. Zbog toga je bio meta komunističkog režima.