Srpski pisac Milovan Vitezović preminuo je danas, u 78. godini, u Beogradu, posle duge i teške bolesti, izazvane korona virusom.
Radovi Milovana Vitezovića zauzeli su mesto u školskoj lektiri, takođe i u nemačkoj srednjoškolskoj čitanci. Kao gost-urednik u Zavodu za udžbenike i nastavna sredstva, u ediciji kapitalnih izdanja uređivao je izabrana dela Bogdana Popovića, Jovana Skerlića, Milana Kašanina i Stojana Novakovića. Sastavio je nekoliko antologija, među kojima i Antologiju savremene srpske satirične priče (1979).
Pisao je pesme, romane, eseje, kritike, aforizme, filmska i TV scenarija. Objavio je oko pedeset knjiga u preko dvesta izdanja i bio je zastupljen u preko pedeset antologija srpske i svetske poezije, proze, književnosti za decu, aforizama, fantastike i televizijskih drama.
Nakon diplomiranja na Filološkom fakultetu, upisuje dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Najpoznatiji njegovi romani su:
Šešir profesora Koste Vujića (1983), Lajanje na zvezde (28 izdanja) (1978), Milena iz Knez Mihailove, Sveta ljubav, Hajduk Veljko Petrović, Evropske godine kneza Miloša, Čarape kralja Petra, Simfonija Vinaver, Sinđelić se sa suncem smirio, Princ Rastko, Bulerleska u Parizu, Kad je neven bio sunce, Gospođica Desanka.
Hajduk Veljko Petrović, Evropske godine kneza Miloša i Čarape kralja Petra su istorijski romani na čijoj je građi Vitezović radio gotovo dvadeset godina, a neki od ovih romana su i ekranizovani, i postali kultni filmovi domaće kinematografije (poput Lajanja na zvezde).
Delo "Šešir profesora Koste Vujića" (roman i televizijska drama) ubedljivo dočarava gimnazijsku atmosferu u kojoj sve ključa od života i mladosti, novih ideja i vere u sopstvene snage i mogućnosti menjanja sveta. Međutim, puno poznatije je njegovo delo "Lajanje na zvezde".
Retko koja srpska knjiga doživi za tri decenije više od dvadeset izdanja, a zajedno sa prevodima na druge jezike, da bude štampana u više od 150.000 primeraka, čime se može pohvaliti roman "Lajanje na zvezde".
(Kurir.rs)
Bonus video: