Godine 2022. navršava se 100 godina od rođenja, 25 godina od smrti, kao i 75 godina od početka književnog rada (prvu knjigu poezije objavio je 1947. godine), našeg velikog knjževnog kritičara, književnika, dramaturga, scenariste, esejiste, pesnika, dramskog pisca i polemičara, Borislava Mihajlovića Mihiza, piše sajt Atelje 212.
Rođen u svešteničkoj porodici 17. oktobra 1922. godine, u Irigu, Mihiz je pohađao Karlovačku gimnaziju, a zatim Filozofski fakultet u Beogradu.
Radio je u Vukovom i Dositejevom muzeju, bio je i upravnik biblioteke Matice srpske, umetnički direktor "Avala filma" i umetnički savetnik u Pozorištu Atelje 212, čiji je jedan od tvoraca sa nezaboravnom Mirom Trailović.
Profesor Vladeta Janković za Mihiza je govorio da je "U Ateljeu 212 koji je voleo, kojem je dao ime i udahnuo dušu, Mihiz držao svoju Akademiju i svoj Licej. Otišao je na svoje mesto u Panteonu Srpske književnosti, odavno mu namenjeno i neprikosnoveno, a neposredno uz Ljubu Nedića, Bogdana Popovića i Jovana Skerlića.
Bio je veliki kritičar, epohalan u smislu da je obeležio svoje vreme i uticao na formiranje književnog ukusa savremenika. Više no iko u istoriji naše umetničke kritike, gradio je pisce, slikare i glumce, prateći njihova dela u nastanku, kadar da uoči i sugestivno posavetuje.
Mihiz je to mogao samo zato što je i sam bio kreativan – kao što svedoče njegove produhovljene, a scenski vitalne drame i srebrnasta proza "Autobiografije o drugima". Žalio se da je lenj, ali je kvantitativno uradio zapravo više od nekih koji se smatraju vrednima.
Danas izgleda sasvim nezamislivo da književni kritičar ima takav uticaj na pisce i na čitaoce kakav je pre nekoliko decenija imao Borislav Mihajlović Mihiz.
Njegov veliki prijatelj slikar Mića Popović, objasnio je to ovako: "Postoje samo dva mišljenja, Mihizovo i pogrešno".
Srpski pisci slali su Mihizu svoje knjige ne samo zbog toga da bi o njima dao svoj sud ili im posvetio tekst, upućivali su ih na adresu Borislava Mihajlovića Mihiza iz neke vrste kulturološke obaveze, kao što bi Narodnoj biblioteci slali obavezne primerke novih izdanja…
Otišao je sa ovog sveta 15. decembra 1997. godine, a sahranjen je na očev rođendan u svome rodnom Irigu uz prisustvo mnogobrojnih poštovalaca, nezamenljivi Mihiz, za mnoge od nas najblistaviji um, najširi duh, koji je svojom smrću prestao da dežura sa fenjerom u pomrčini našeg vremena.
Kurir.rs
Bonus video: