VOJVODA JE SA 20 GODINA BIO VOĐA NAVIJAČA ZVEZDE Ubijen u filmskoj poteri na Banovom brdu, presudio mu ubica sa 2 ukrštena tetejca
Vođa navijača Crvene zvezde Vladimir Vojvodić poznatiji kao Vojvoda i njegov drug Damir Prikić ubijeni su na današnji dan pre 30 godina u Požeškoj ulici na Banovom brdu u komisionu "Ferum".
Za ubistvo Vojvodića i Prikića, člana Srpske dobrovoljačke garde Željka Ražnatovića Arkana, na po 13 godina zatvora osuđeni su Dejan Simić i Ivan Žunić, koji su odmah uhapšeni, dok se Nemanji Popoviću izgubio svaki trag.
Vojvodić i Prikić su ubijeni nakon što su se njih dvojica, oko pet sati ujutru, sakrili u komision jer ih je jurila grupa mladića, ali su ih pronašli i likvidirali.
Glavni osumnjičeni bio je Nemanja Popović, koji se odmah dao u bekstvo i sa lažnim pasošom preko Slovenije i Trsta došao do Italije, gde se povezao sa sicilijanskom mafijom.
Nemanja Popović je do 2004. bio u bekstvu. Dok je svedok Dejan Ćurčić tvrdio da je zajedno sa Popovićem, Ivanom Žunićem i Dejanom Simićem 1. novembra 1993. godine došao u "Ferum" u ranim jutarnjim satima, svedoci Jovica Stojković i Stanko Milašinović su to negirali, iako su se i sami zatekli na istom mestu.
Stojković, u to vreme radnik "Feruma", izjavio je da su u prodavnici u trenutku pucnjave bili samo pokojni Vojvodić i Prikić i da on nije video ko ih je ubio, jer se u to vreme nalazio u toaletu gde je prao šoljice.
Noćni čuvar iz susedne prodavnice, Milašinović, istakao je da je Ćurčić dovezao dvojicu ubijenih mladića, ali da se on kratko zadržao, jer je odvezao u Žarkovo jednu devojku.
Vladimir Vojvodić bio je poznat po nadimku Vojvoda. U to vreme, iako je imao samo dvadesetak godina, slovio je za momka bliskog okruženju Željka Ražnatovića Arkana.
Policijskom istragom, Nemanja Popović, koji je u to vreme takođe bio mladić od dvadesetak godina, osumnjičen je za ubistvo Vojvodića, ali od njega više nije bilo ni traga.
Špageti vestern na asfaltu
Na beogradskom asfaltu izgradio je ime neobičnim stilom ubijanja, jer je pucao iz dva „tetejca“, i to ukrštenih ruku. Bio je takozvani soler i pričalo se da nije znao za strah.
Popović je odmah pobegao u Italiju, gde se krio sve do septembra 2000. godine, kada je, prema pretpostavkama policije, došao u Beograd da bi izvršio još jednu likvidaciju. Ovoga puta, prema operativnim sumnjama policije, na meti mu se našao Jovan Simendić Simenda, pripadnik stare garde beogradskih žestokih momaka, koji se družio sa Goranom Vukovićem, Đorđem Božovićem Giškom, ali i s Arkanom.
Simendić je ubijen u strogom centru grada, u svom kafiću "Džuboks" u Ulici Vuka Karadžić. U njega je pucano sa dva „tetejca“, i to ukrštenih ruku, takozvanim "Nemanjinim stilom".
Tvrdio da su Simendu ubili "zemunci"
Nemanja Popović je posle ove likvidacije ponovo pobegao u Italiju, gde je u međuvremenu uhapšen i osuđen na dve godine zatvora zbog nekoliko teških krivičnih dela, posle čega je, 9. novembra 2005. godine, izručen.
Tokom procesa sud mu nije poverovao da je u vreme Simendinog ubistva bio van Srbije, a čak dva puta pokušao je da pobegne iz Palate pravde.
Tvrdio je da mu je ubistvo Simendića namešteno i da je to delo „zemunskog klana“ i Sretka Kalinića. Međutim, u decembru 2008. usledila je presuda. Oglašen je krivim i dobio je jedinstvenu kaznu od 15 godina zatvora.
(Kurir.rs/24 sedam)