SA NJOM SE UGASILA LOZA VUKA KARADŽIĆA: Mina je bila očeva mezimica ali ne počiva pored roditelja, VEĆ SU NJENE KOSTI PRENETE OVDE

Printskrin / You Tube

Mina

Vilhemina Mina Karadžić bila je očeva miljenica, ponos i desna ruka, ali je strepela od pomisli da je hvale samo zato što je ćerka Vuka Stefanovića Karadžića.

Od toga, uprkos svim ispisanim i naslikanim delima, često nije mogla da pobegne, jer se uz nju uvek stavljalo ime reformatora srpskog jezika.

Mina Karadžić je jedna od tri slikarke (pored Katarine Ivanović i Poleksije Todorović) koje su radile u Srbiji u 19. veku.

Iz arhive Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda 
foto: Iz arhive Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada Beograda

- Vuk i Ana imali su trinaestoro dece od kojih su svi, osim Mine i Dimitrija, umrli u detinjstvu i ranoj mladosti do 1852. godine. Mina je rodjena u Beču i odrasla u kući u koju su dolazile mnoge poznate ličnosti srpske kulture toga doba, prijatelji i saradnici njenog oca. U maju 1858. godine sa majkom i ocem, doputovala je brodom iz Beča u Zemun. U Beogradu je prešla u pravoslavnu veru i dobila ime Milica. Udala se za siromašnog bratanca kneginje Ljubice, profesora književnosti na beogradskom Liceju Aleksu Vukomanovića, kaže istoričar Dragan Milojković za Rinu.

Printskrin / You Tube 
foto: Printskrin / You Tube

Mina je bila izuzetno obrazovana devojka, a o njenom obrazovanju binuo se Jernej Kopitar. Osim nemačkog govoila je francuski, italijasnki, srpski i engleski jezik. Svom ocu je pomagala kao sekretar i pratila ga na putovanjima. Ipak, kroz život su je pratile brojne nesrećne okolnosti.

- Muž joj je umro posle samo godinu ipo dana braka, kada je njihov sin Janko imao svega tri meseca. Ona se kao samohrana majka sa sinom preselila u Beč. Posle nekog vremena umro joj je otac, a majka razbolela. Minin sin je umro 1878. goine u Rusiji, a ona je preminula 1894. godine i tako se ugasila Loza Vuka Karadžića, dodaje istoričar.

RINA 
foto: RINA

O državnom trošku njeno telo je iz Beča preneto je u Beograd i sahranjena je u grob njenog muža Alekse na Tašmajdanu.Početkom 20. veka njihove kosti zajedno sa sinovljevim su prenete u Savinac kod Gornjeg Milanovca gde su sahranjene u kripti porodične crkve Vukomanovića.

- Crkva u Savincu je grobna crkva porodice Vukomanović, iz koje je poticala kneginja Ljubica, a čiji je Aleksa bio član. U crkvi je sahranjen veliki broj članova porodica Obrenović i Vukomanović, Obren Martinović – otac vojvode Milana, petoro dece Jovana Obrenovića, braća kneginje LJubice. Juna 1905, na inicijativu Mileve Alimpić, iz Beograda su prenete kosti Mine Vukomanović Karadžić, njenog muža Alekse i sina Janka. Od 2009. godine crkva Svetog Save ima status manastira, kažu u Muzeju rudničko-takovskog kraja.

(Kurir.rs/Rina)