Taško Načić (Kruševac, 7. april 1934 - Beograd, 26. mart 1993) je bio srpski glumac. Poreklom Cincar. Jedan iz plejade velikana kruševačkih pozorišnih umetnika.
Posle osnovne škole i kruševačke gimnazije, upisao je Akademiju za pozorišnu umetnost u Beogradu.
Studirao je u klasi čuvenog profesora Mate Miloševića, kod koga je i diplomirao 1956. godine. Glumom je počeo da se bavi kao gimnazijalac, a u Beogradu je nastupao na najpoznatijim pozorišnim scenama, pružajući vrhunsko dramsko umeće. Igrao je u pozorištu, na televiziji i u radio dramama.
Debitovao je kao student druge godine Akademije na sceni JDP, predstavom Romeo i Julija, koju je režirao Mata Milošević. Predstavama „Stanoje Glavaš“ i „Gospođa ministarka“ započeo je 1954. godine zvaničnu karijeru, kao glumac na sceni Narodnog pozorišta u Beogradu.
Nastupao je u 26 igranih filmova, a najzapaženiju ulogu ostvario je u filmu „Davitelj protiv davitelja” (1984), za koju je nagrađivan na više festivala. Igrao je i u kultnim predstavama Ateljea 212 zajedno sa Zoranom Radmilovićem: „Radovan III“ i „Kralj Ibi“. Ostvario je više od 70 pozorišnih uloga.
Njegov komičarski talenat širem gledalištu ostaće upamćen i po ulozi Božidara Majkovića u TV seriji „Bolji život“ i po roli Šljive u filmu „Sekula“. Njegov rodni grad Kruševac odužio mu se postavljanjem spomen biste na Trgu glumaca i portreta na zidu Kruševačkog pozorišta.