O svadbi sina muzičke zvezde Roda Stjuarta Lijama i influenserke Nikol Artuković prošle nedelje u Dubrovniku i dalje se priča. O njihovom venčanju pisali su brojni svetski, hrvatski i srpski mediji. Kao gost iznenađenja pojavio se pevač Petar Grašo zbog kojeg je mlada zaplakala.
I na društvenim mrežama se komentariše ova, kako su je mnogi nazvali, svadba decenije, a ima i onih statusa u kojima se tvrdi da je snajka svetske muzičke zvezde unuka Andrije Artukovića, ozloglašenog ratnog zločinca iz Drugog svetskog rata, ministra policije u Pavelićevoj Nezavisnoj državi Hrvatskoj.
- Petar Grašo pevao na svadbi sina Roda Stjuarta, a mlada Nikol Artuković je plakala kao kiša. Nije jasno da li od sreće što joj Grašo peva, ili od tuge jer joj je deda Andrija Artuković jedan od najvećih zločinaca, koji je otvorio jedini dečji logor na svetu - glasi jedan tvit.
Nikol jeste potomak ozloglašenog ministra koji je Srbe, Jevreje, Rome slao u logore širom Hrvatske tokom drugog svetskog rata. Po njegovoj naredbi zarodbljeno je i više desetina hiljada dece.
Prema pisanju Dubrovačkog dnevnika Andrija Artuković, koji je nakon Drugog svetskog rata pobegao u Ameriku, ali i brojni članovi njegove familije, bio je rođak Nikolinog pradede Vida. On je u Kaliforniji 1919. godine osnovao porodičnu kompaniju koja i dan danas nosi njegovo ime.
Otac Rodove snajke Mark Nikolas Artuković preminuo je kada je imao 58 godina. Ona je jedno od šestero dece Marka Nikolasa Artukovića i Tine Artuković rođene Cvjetković: Ima braću i sestre Lusi, Kristinu, Anthonija, Andreu i Amandu.
Andrija Artuković uhapšen je u Los Anđelesu 14. novembra 1984. godine. On je pobegao u Ameriku 1948. godine, ali su američke vlasti uporno odbijale da ispune jugoslovenski zahtev za ekstradiciju. To se dogodilo tek 12. maja 1986. godine, a istog meseca je osuđen na smrt.
Artuković je je postao član ustaške organizacije 1929. Povezan je sa brojnim zločinima, pa čak i atentatom na kralja Aleksandra u Marseju. Ministar je postao 1941. godine, i bio je neposredno umešan u genocid nad Srbima, Jevrejima, Romima i drugim nacionalnim manjinama.
Kada se Drugi svetski rat završio, preko Blajburga, Švajcarske i Italije pobegao je u Irsku, a zatim se seli u Kaliforniju gde je živeo do sredine 1980-ih godina, a jugoslovenske vlasti su zahtevale njegovu ekstradiciju kako bi mu sudile za ratne zločine jer se teretio za ubistvo nekoliko hiljada civila. Zahvaljujući jevrejskim organizacijama, on je potom izručen Jugoslaviji.
Samo dva dana nakon što je izručen iz SAD i na bolničkom krevetu iznesen iz aviona, otpočelo je suđenje.
U optužnici je pisalo da je početkom 1942. godine u blizini Vrginmosta, zbog odmazde, naredio je da se pohvata i ubije civilno stanovništvo okolnih sela, među kojima je najviše žena i dece. Krajem 1941. godine u Zagrebu na Krešimirovu trgu, gde je dovedeno oko 700 građana, među kojima žene i deca, naredio je da se prebace u sabirni logor u Kerestincu, a zatim izdao naredbu da se osobe u poslednjem delu kolone ubiju, nakon čega je 450 ljudi na livadi ubijeno iz mitraljeza, pisao je Večernji list.
Poslednji put je izveden pred sudsko veće 14. maja 1986. kada je osuđen na smrtnu kaznu koja nije izvršena jer je preminuo u januaru 1988. godine u bolnici Kaznenog doma u Zagrebu, od aneurizme.
Bonus video: