Veliko ratno ostrvo je smešteno između beogradske tvrđave i zemunskog srednjovekovnog utvrđenja. Precizni podaci koliko je staro ne postoje, ali nacrti Beograda iz 1514. godine pokazuju da je tada već postojalo.
Nastalo je prirodnim taloženjem materijala do kojeg dolazi kada voda na ušću Save u Dunav uspori, a zbog toga ovadunavska ada, površine oko dva kvadratna kilometara, i danas raste na godišnjem nivou po hektar u površini.
Veliko ratno ostrvo je deo sačuvane prirode, koji voda deli od urbanog dela grada. Poseduje raznolikost i bogatstvo živog sveta. Zaštićeno je 2005. godine, a kategorisano je kao značajno prirodno dobro. Utvrđene su tri zone sa različitim režimom zaštite.
Najstroži režim zaštite je praktično specijalni rezervat prirode.Tu ne bi trebalo niko da zalazi, samo naučnici mogu pod određenim uslovima da koriste ovo bogatstvo.
Na ostrvu je moguće sresti čak 186 vrsta ptica i 53 vrste ribe. Na njemu živi čak 100 ptica, koje su prirodna retkost Srbije.
Generalnim urbanističkim planom od pre jednog veka, 1924. godine je bilo predviđeno da se Veliko ratno ostrvo pretvori u park, a jedna od ideja o kojoj se razmišljalo u prošlosti je bila i da se ovde napravi veliki olimpijski stadion.
Veliko ratno ostrvo ima ekološki, kulturno-istorijski i rekreativni značaj za Beograd, a kao takav predstavlja i prepoznatljiv simbol glavnog grada.
Tokom leta se organizuju i ekološke pešačke ture.
Najposećeniji deo ovog ostrva je Lido, koji je pored Ade Ciganlije, najpopularnija prestonička plaža.
Na Veliko ratno ostrvo se može stići samo vodenim putem, a u toku kupališne sezone postavlja se pontonski most sa zemunskog keja.
Odlazak iz grada u ovaj predeo netaknute prirode, koji se nalazi samo na dva kilometra od centra Beograda je nasvakidašnji doživljaj, posebno u vrelim letnjim danima.
Kurir.rs/ gradonacelnik.beograd.rs
Bonus video: