Izložba fotografija Andrićeva lica otvorena u Holu RTS
BEOGRAD - Izložba "Andrićeva lica", printovi crno belih fotografija Ive Andrića od prvog snimka 1912. godine u Sarajevu do poslednje fotografske zabeleške 1973.godine u Beogradu, otvorena je večeras u Holu Radio televizije Srbije.
Fotografije su upotpunjene Andrićevim mislima, zabeleškama, rukopisima, odlomcima iz Andrićevog dela koji odgovaraju trenutku iz piščevog života prikazanom na fotografiji. Izložba je interesantno grafički dizajnirana, printovi na pokretnim panoima živahno se pomeraju kako posetioci prilaze da bolje vide fotografiju, pročitaju kada je nastala ili zabelešku koja prati lice pisca u bašti kuće za odmor u Herceg Novom, na radnom mestu diplomate, sa suprugom u njihovoj kući u Beogradu, zamišljenog u radoj sobi.
U svetlom galerijskom prostoru RTS-a, vidljiva i sa ulice, izložba piščevih lica veoma je dinamična, u modernom grafičkom i dizajnerskom ruhu, priča bliska, topla, životna.
Izložba je otvorena na dan smrti Andrića, 38 godina kasnije, a postavljena je u saradnji Zadužbine Ive Andrića i Biblioteke grada Beograda. Autorka izložbe je istoričarka književnosti i stručni saradnik Zadužbine Biljana Đorđević-Mironja.
Za ovu izložbu koja je menjala galerije, putovala Andrićevim stazama, korišćeni su foto-dokumenti koji se čuvaju u fototeci piščeve zadužbine i pojedine fotografije iz Spomen-muzeja Ive Andrića. Delove izložbe ili u celini "Andrićeva lica" su videli posetioci u bibliotekama, muzejima, galerijama, domovima kultura i kulturnim centrima u Herceg Novom, Višegradu, Kragujevcu, Leskovcu, Beogradu, Zlatiboru, Banjaluci kao i na drinskoj ćupriji, na kapiji mosta, nedaleko od Andrićeve kuće u kojoj je odrastao.
Poznato je da Andrić nije voleo pojavljivanja u javnosti, ali je često sedeo ispred objektiva fotografa. Prema sećanju jednoga od majstora fotografije, Andrić se dugo u svojoj radnoj sobi ili kabinetu pripremao za trenutak fotografisanja pre nego će se izložiti objektivu fotoaparata.
Prema rečima autorke izložba programski počiva na redovima iz Andrićeve pripovetke “Lica” (1937) u kojoj je pisac izrazio fasciniranost čovekovim licem videvši ga kao “najjače osvetljeni i najprivlačniji delić sveta”, gde “su ucrtani svi putevi sveta, sve pomisli i sva dela, sve želje i potrebe, sve mogućnosti čovekove, sve što ga drži i diže”.
Na otvaranju izložbe dramski umetnik Tihomir Stanić u ulozi Ive Andrića govorio je odlomak iz romana "Na Drini ćuprija".