POJAČANJE BEBI: Lilić, Samardžić i Pešićkin sin

Bivši šef Biroa za komunikacije u Vladi Srbije, proteklih godina je u javnim nastupima napadao zvaničnu politiku Srbije prema Crnoj Gori i otvoreno branio premijera Mila Đukanovića

PODGORICA: U timu Bebe Popovića, koji je osnovao Institut za javnu politiku, nalaze se Boris Popović, sin Vesne Pešić, Nikola Samardžić jedan od osnivača LDP i Stevan Lilić, profesro na Pravnom fakultetu u Beogradu.

Bivši šef Biroa za komunikacije u Vladi Srbije, koji će u Crnoj Gori voditi "naučno udruženje" proteklih godina je u javnim nastupima napadao zvaničnu politiku Srbije prema Crnoj Gori i otvoreno branio premijera Mila Đukanovića.

Tvrdio je da je duvanska afera “Nacional” politički izmišljena priča kako bi se diskreditovali Đukanović i Đinđić.

U Popovićevom timu se nalazi i bivša ambasadorka Crne Gore u Beogradu Anka Vojvodić, koja je jedan od šest osnivača Instituta za javnu politiku.

Vojvodićeva, koju je Vlada Srbije proglasila “personom non grata” u momentu kada je crnogorska vlada priznala nezavisnost Kosova, na zvaničnom sajtu Instituta navedena je kao član programskog tima. Pored bivše ambasadorke Crne Gore u Beogradu, sa njim će u programskom timu sarađivati i nekadašnji Đukanovićev savetnik Pavle Goranović.


Kao član programskog tima ove NVO, na sajtu se navodi docent na Fakultetu dramskih umetnosti na Cetinju Sehad Čekić, dok se u projektnom timu nalazi Danilo Vujanović koji radi u Agenciji za nadzor osiguranja, na poziciji višeg savjetnika.

Osnovni motiv za osnivanje Instituta za javnu politiku je, kako piše na sajtu, zajednički stav osnivača da je regionu potrebna organizacija koja okuplja “politički neutralne eksperte iz različitih oblasti

Prema navodima sa sajta, Institut za javnu politiku otpočeo je sa radom 1. marta 2013. godine u Podgorici.

U rad Instituta za javnu politiku, prema navodima sa sajta, su uključeni i istoričar i sekretar projekata srpskog Ministarstva prosvete, nauke i tehnološkog razvoja Haris Dajč.

Jedan od ciljeva Instituta je, kako je navedeno, da “identifikuje potencijalne prijetnje društvenom napretku i predvidi probleme u budućnosti”, kao i “promocija bezbjednosnih, političkih i ekonomskih prioriteta i prednosti u domenu pristupanja Crne Gore i ostalih država Zapadnog Balkana NATO savezu”.