Godišnjica

80 godina od rođenja velikana Zorana Radmilovića

Bio je neprevaziđeni majstor improvizacije, koji je oduševljavao pozorišnu publiku, neretko stvarajući utisak, kako ga često opisuju, da je sam - čitavo pozorište

BEOGRAD - Velikan srpskog glumišta Zoran Radmilović rođen je pre 80 godina, 11. maja 1933. godine u Zaječaru.
Radmilović je bio neprevaziđeni majstor improvizacije, koji je oduševljavao pozorišnu publiku, neretko stvarajući utisak, kako ga često opisuju, da je sam - čitavo pozorište.

Glumačku karijeru započeo je kao student 1960. godine, u Beogradskom dramskom pozorištu, a 1964. prešao je u Atelje 212.

Omiljen za života, upamćen je po nizu briljantnih uloga poput Kralja Ibija, Radovana III, Trigorina u "Galebu", Laze Kostića u "Santa Maria della Salute". Igrao je u mnogobrojnim filmovima i TV serijama. Na filmu je debitovao 1962. godine.

Pre nego što je upisao glumu, studirao je, po očevoj želji, pravo u Beogradu, a bio je student i na Arhitektonskom i Filološkom fakultetu.

Kao glumac amater nastupao je u studentskom KUD "Ivo Lola Ribar", što ga je opredelilo u budućem pozivu, apsolvirao je glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju.

U naslovnu ulogu u "Kralju Ibiju" na sceni Ateljea 212 "uskočio" je 1964. godine, pošto je odustao Ljuba Tadić, i ona se ispostavila kao trijumf njegove glumačke improvizacije.

Na to se potom nadovezala uloga u "Radovanu Trećem". Uopšte, bio je glumac sposoban za najrazličitije zahteve te profesije, neverovatnih raspona. Od "zabave za masu" poput baš "Radovana Trećeg" do izuzetno istančanih i zahtevnih glumačkih pozicija, za publiku sa probranim ukusom.

Nagradom Grada Beograda (Oktobarskom) nagrađen je za ulogu Molijera. Njegovi bliski godinama docnije sećali su se da je diplomu, odnosnu povelju o nagradi, zaboravio obližnjoj u Srpskoj kafani, pa ju je pronašao šef sale i odneo u Atelje 212. Povelja je potom završila u njegovom stanu, u kuhinji, obešena unatraške.

Pred smrt primio je, u bolničkoj postelji, Sedmojulsku nagradu SR Srbije. Preminuo je u Beogradu dvadesetak dana potom, 21. jula 1985. godine.