LONDON - Vojni stručnjak Stiven Harding tvrdi da se na kraju Drugog svetskog rata vodila jedna neobična bitka u kojoj su se na jednoj strani našli Nemci i savezničke snage, a s druge SS-ovci u odbrani austrijskog zamka Itter.
U ovoj slabo poznatoj istorijskoj epizodi američki portal Daily Beast vidi pre svega priliku za efektnu ekranizaciju u Holivudu.
U Hardingovoj novoj knjizi 'Poslednja bitka' detaljno se opisuje neobičan istorijski događaj na kraju Drugog svetskog rata. 5. maja 1945., pet dana posle Hitlerovog samoubistva, tri tenka iz 12. Američke divizije pod komandom kapetana Džona C. Lija Džuniora, krenuli su oslobođenje austrijskog zamka (Schloss Itter) u Tirolu u kome je bio zarobljen veliki broj francuskih visokopozicioniranih političara, među kojima između ostalog bili su zarobljeni nekadašnji premijeri Pol Reinaud i Eduard Daladir, komadanti francuskih oružanih snaga, generali Maksim Veigand i Pol Žamelin.
Kada su stigli vojnici SS-ove divizije da osvoje zamak i likvidiraju zarobljenike, malom broju američkih vojnika pridružili su se nemački vojnici protivnici nacističkog režima.
Prema knjizi, upravo u trenutku kada su SS-ovci zauzeli pozicije, stiglo je pojačanje američke vojske kojoj su se pridružili odbegli austrijski vojnici.
Bitka za srednjovjekovni zamak u Austriji ostaje upamćen kao jedini put u Drugom svetskom ratu kada su se zajedno borili američke i nemačke trupe na istoj strani. Borbama su se, usprkos političkim razmimoilaženjima, ubrzo pridružili i francuski zarobljenici. Neki od njih bili su čak i članovi Višijevske vlade koji su uprkos podršci fašističkog režima ipak završili u nacističkom zatvoru.
Da bi se donekle shvatio šaroliki profil zatvorenika, dovoljno je napomenuti da je jedan od zatvorenika bio i Mišel Klemanso, sin velikog francuskog državnika Žorža Klemansoa, koga je Gestapo uhapsio 1943. i koji je bio veliki protivnik Višijevske vlade. Upravo je on bio jedan od ključnih ljudi u odbrani zamka.
Filmskom zapletu priče doprinose i ženski akteri, tačnije žene i ljubavnice francuskih zarobljenika koje su odabrale ostati u zarobljeništvu sa svojim partnerima i major Jozef Sep Gangl iz nemačke vojske, koji je poginuo boreći se zajedno s Amerikancima.
Priča dobro objašnjava kontekst kraja Drugog svetskog rata kada su savezničke snage postepeno prodirale u Nemačku i Austriju dok se deo nemačkih snaga pomirio sa sudbinom izgubljenog rata, a deo (SS-ove divizije) se borio do samog kraja.
U zamku su radili i zatvorenici iz Dahaua i drugih koncentracionih logora kojima su pomagali francuski zatvorenici.