PUTINU U POMOĆ DOLAZI JEDNA OD NAJJAČIH SPECIJALNIH JEDINICA NA SVETU Upoznajte najbolje od najboljih Kimovih vojnika - moćni Olujni korpus! "Elita među elitom"
Severnokorejska pojačanja dolaze usred naznaka da se Rusija bori s popunjavanjem svojih snaga.
Broj ruskih vojnika poginulih ili ranjenih u Ukrajini premašio je navodno brojku od 100.000.
Zato se Rusija oslanja na plaćenike, a sada i na trupe iz inostranstva.
Severnokorejski vojnici koji idu u Rusiju su iz jedanaeste armije Severne Koreje, elitne jedinice poznate kao Olujni korpus, prema Nacionalnoj obaveštajnoj službi Južne Koreje.
"Ovo nisu obični severnokorejski vojnici, od kojih većina nikada nije prošla odgovarajuću borbenu obuku", rekao je Go Mjong-hjun, viši saradnik južnokorejskog Državnog instituta za strategiju nacionalne bezbednosti u Seulu.
Šta je Olujni korpus?
Temelji današnje severnokorejske specijalne jedinice postavljeni su u drugoj polovini 1960-ih godina, desetak godina nakon potpisivanja primirja između Severne (DPRK) i Južne Koreje (ROK), kojim su zaustavljeni veći sukobi i smatra se neslužbenim krajem Korejskog rata, iako on službeno nikad nije završio.
Uprkos potpisivanju primirja, komšije su nastavile s vojnim operacijama manjeg opsega, a njihova namera je bila unošenje nestabilnosti u Južnu Koreju, rušenje tamošnje vlasti te ostvarivanja glavnog cilja – ujedinjenja dve Koreje u državu pod kontrolom severnokorejskog režima.
Te su operacije uključivale upade preko tzv. Demilitarizirane zone (DMZ), odnosno granice dveju država, i manje okršaje s vojnicima Južne Koreje i SAD-a, a oni su bili tamo u sastavu snaga Ujedinjenih nacija. Izvodile su ih posebno uvežbane jedinice za koje je krajem 1960-ih tadašnji severnokorejski vođa Kim Il-sung rekao da su najjača i elitna jedinica cele vojske DPRK-a. Tada se jedinica zvala 8. korpus za specijalne namene, a danas joj je uobičajeno ime Severnokorejske specijalne snage, skraćeno KPASOF ili najčešće samo SOF.
Operacija Plava kuća
U drugoj polovini 1960-ih, ona je izvela više od hiljadu operacija na teritoriju Južne Koreje, od kojih su najpoznatije one iz 1968. U januaru te godine 26 pripadnika Jedinice 124 provuklo se kroz DMZ i krenulo prema stotinak kilometara udaljenom Seulu sa zadatkom da ubiju tadašnjeg južnokorejskog predsednika Park Čung-heja u njegovoj rezidenciji Plavoj kući, a sekundarni cilj bila je zgrada američke ambasade. Severnokorejski specijalci obukli su južnokorejske uniforme, ali ih je vlastima odao lokalni stanovnik koji je, po njihovom ponašanju, zaključio da nisu pripadnici južnokorejske vojske.
Specijalce je zaustavila i pokušala da identifikuje južnokorejska policija svega 800 metara od Plave kuće, nakon čega je počelo puškaranje, a kasnije višednevni lov za uljezima. Tokom povlačenja prema granici, ubijeno je 23 pripadnika Jedinice 124, za dva se ne zna šta se dogodilo, ali se pretpostavlja da su ubijeni, dok je jedan pripadnik zarobljen. S druge strane, severnokorejski specijalci ubili su 68 južnokorejskih i tri američka, a ranili 66 južnokorejskih i tri američka vojnika.
Zarobili američki brod
Iako je misija bila neuspešna u smislu postizanja osnovnog i sekundarnog cilja, pokazala je sposobnost infiltracije severnokorejskih specijalaca jer su došli na svega nekoliko stotina metara od predsednika Južne Koreje. Zarobljeni pripadnik Jedinice 124 rekao je da je prolazak kroz DMZ bio prilično lagan, a sama činjenica koliko su došli blizu predsednika i koliko su žrtava naneli prilikom povlačenja pokazuje njihovu sposobnost.
U isto vreme, takođe u januaru 1968., specijalci DPRK zarobili su američki ratni brod USS Pueblo za špijunažu u međunarodnim vodama blizu Severne Koreje. Jedan američki mornar je smrtno stradao, a ostalih 82 bili su zarobljeni do kraja godine. Iako je posada vraćena u SAD za Božić te godine, brod je do danas ostao u Severnoj Koreji kao trofej i muzejski eksponat, a incident je ostao zapamćen kao jedan od najsramotnijih za američku mornaricu.
Neuspešno iskrcavanje na obalu Južne Koreje
Treći incident iz 1968., tokom koje su specijalci DPRK izveli više od 700 operacija raznih intenziteta, bilo je iskrcavanje 120 vojnika na osam obalnih lokacija između sela Ulčin i Samčeok u Južnoj Koreji. Cilj je bila uspostava gerilskih kampova iz kojih bi se radilo na rušenju južnokorejskog režima. Nakon što su otkriveni, a lokalnoj policiji prijavili su ih seljaci, podignuta je sila od oko 70.000 vojnika, mornara, policajaca i straže te je u roku od dve nedelje neutralisala pretnju ubivši 110 specijalaca iz DPRK i zarobivši njih sedam.
Procenjuje se da SOF danas ima ukupno oko 200.000 pripadnika, od čega ih je između 40 i 80.000 iz 11. korpusa, tzv. Olujnog korpusa, elite među elitom.
Osnovni zadatak tih snaga je probijanje odbrane Južne Koreje i izvođenje operacija u neprijateljskoj pozadini, kao i izviđanje bojnog polja i strateških objekata, a visoko su obučene za nekonvencionalno ratovanje i sabotaže.
Smatra se da su u rat Rusije i Ukrajine poslati upravo najelitniji pripadnici Olujnog korpusa, a on se inače sastoji od deset brigada i vuče korene iz 8. korpusa za specijalne namene iz 1960-ih godina, nastalog nakon što je rasformirana Jedinica 124 zbog neuspelog iskrcavanja između sela Ulčin i Samčeok. Sedište jedinice nalazi se u mestu Tokčon u centralnom delu Severne Koreje.
Obučeni za otimanje talaca
Pripadnici 11. korpusa takođe su obučeni za otimanje talaca, a obuka im se sastoji u ubacivanju iza neprijateljskih linija i uzimanje vrednih talaca za kasnije pregovore. S obzirom na taj aspekt njihove obuke, ako se uključe u borbe, a ne ostanu samo da čuvaju rusku granicu, možda budu upućeni u misije otmice, ili likvidacije, visokih ukrajinskih komandanata ili političara. Prema informacijama južnokorejskih obaveštajaca, sveukupno bi u Rusiji trebalo da bude razmešteno 12.000 pripadnika Olujnog korpusa.
Poznati su i po tome da su 2020. bili postavljeni na granicu s Kinom u jeku pandemije korona virusa, a u svom poslu su bili brutalni, pa su tako pucali na sve što se kretalo u pograničnom području, bilo da je reč o prebezima, potencijalno zaraženim osobama, lokalnom stanovništvu, švercerima i slično.
Na granicu su bili razmešteni zato što redovni granični policajci nisu bili spremni da ubijaju bez razloga, nego su, u slučaju da se netko neovlašćeno približavao granici, pucali u vazduh ili koristili manevarsku municiju.
Na Zapadu se smatra da severnokorejski vojnici, iako su motivisani i uvežbani, imaju više nedostataka u odnosu na one zapadne, posebno specijalne jedinice, a jedan od glavnih je izostanak napredne vojne opreme. No s obzirom na to da Severna Koreja nije izvodila veće vojne operacije 50-ak godina, svi zaključci su na nivou procene. Kako će se severnokorejski vojnici stvarno ponašati i kako će se u eventualnim borbama snaći vojska koja je više od 70 godina pripremana i indoktrinirana za drugačiju vrstu rata, na drugačijem terenu i s drugim ciljevima, tek će se videti ako se uključe u borbe s ukrajinskim vojnicima.
Deo obuke i neke od sposobnosti severnokorejskih vojnika možete pogledati u videu u nastavku:
Kurir.rs/tportal/Preneo: D. P.
Bonus video: