Pre nešto više od dve decenije, stanovnici sela Noćaj nisu imali svoju crkvu. Venčanja, krštenja i druge verske obrede obavljali su u obližnjem Salašu Noćajskom. Situacija se promenila 1997. godine, zahvaljujući porodici Pačinski, koja je ovom malom mestu podarila svetinju – crkvu posvećenu Svetim apostolima Petru i Pavlu.
Noćaj, smešten u severnom delu Mačve i u sastavu opštine Sremska Mitrovica, prema crkvenoj podeli pripada Šabačkoj eparhiji. Prvobitna crkva u selu datira iz ranog 19. veka, posvećena je Svetoj Trojici, a tokom vremena bila je srušena. Upravo zbog te crkve, seoska slava u Noćaju i dalje se obeležava na praznik Svete Trojice.
Izgradnja sadašnje crkve Svetih apostola Petra i Pavla započela je postavljanjem kamena temeljca 24. maja 1997. godine, na dan Svetog Kirila i Metodija, a završena je već u novembru iste godine. Ovaj brzi i uspešan završetak gradnje bio je moguć zahvaljujući Branislavu Pačinskom, koji je kao dete iz Vojvodine dospeo u Noćaj sa porodicom. Nakon života u Nemačkoj i Americi, Branislav se odlučio da svom selu ostavi trajan spomen u vidu crkve. Po želji ktitora, crkva je posvećena Svetim apostolima Petru i Pavlu, koji se proslavljaju 12. jula, a prvi put je osveštana na dan hramovne slave 1998. godine.
Crkva u Noćaju jedinstvena je po svom vizantijskom stilu, dok je za crkve Vojvodine karakterističan barokni stil, nastao pod uticajem habzburške vladavine. Vizantijski stil crkve iz Noćaja prepoznatljiv je po dve kupole i freskama sa realistično prikazanim likovima svetaca. Freskopisanje, koje je trajalo od 2001. do 2002. godine, radili su slikari Marunić i Miodrag Šumarac, dok je ikonostas izradio umetnik Tarlanović iz Mačvanskog Prnjavora.
Na ulazu u crkvu, kao uspomena na porodicu Pačinski, nalazi se freska poznata kao ktitorska kompozicija. Na njoj su članovi porodice prikazani kako drže crkvu i prinose je apostolima Petru i Pavlu – simbolični čin kojim se hram posvećuje u slavu božiju, a ne ljudi. Iako se loza porodice Pačinski nije nastavila, njihova posvećenost Noćaju ostaje kao trajno nasleđe kroz ovaj hram, simbol vere i zahvalnosti jedne porodice prema svom rodnom mestu.
Kurir.rs/Dijana Šćekić
Bonus video: