Na početku suđenja u oktobru Simović je negirao da je za vreme bekstva ubio Vukojevića, a priznao je samo da je u stanu na Novom Beogradu, u kojem se krio tokom bekstva, skrivao oružje koje je, kako je naveo, pripadalo pokojnom Zoranu Poviću Povi

BEOGRAD – Suđenje nekadašnjem pripadniku "zemunskog klana" Aleksandru Simoviću za ubistvo svedoka-saradnika Zorana Vukojevića Vuka, 3. juna 2006. godine nastavlja se u ponedeljak, iz bezbednosnih razloga, u specijalnoj sudnici Okružnog zatvora u Beogradu.

Simović će u sudnicu biti doveden iz požarevačke "Zabele", gde izdržava višedecenijske kazne zatvora zbog devet ubistava i tri otmice koja je izvršio kao pripadnik "zemunskog klana", kao i zbog učešća u ubistvu premijera Zorana Đinđića 12. marta 2003.

Na početku suđenja u oktobru Simović je negirao da je za vreme bekstva ubio Vukojevića, svedoka saradnika u procesu za ubistvo premijera Đinđića, tvrdeći da je za to čuo iz medija.

Priznao je samo da je u stanu na Novom Beogradu, u kojem se krio tokom bekstva, skrivao oružje koje je, kako je naveo, pripadalo pokojnom Zoranu Poviću Povi, nastradalom prilikom likvidacije Vukojevića.

U stanu u kojem je uhapšen Simović pronađeni su revolver "Smit i Veson", automatska puška sa municijom, ručna bomba, kao i municija za magnum 357 kojim je izvršeno ubistvo Vukojevića.

Vukojević je bio šef obezbeđenja vođe "zemunskog klana" Dušana Spasojevića, koji je posle ubistva premijera Đinđića pristao da sarađuje sa tužilaštvom i dobio status svedoka-saradnika u procesu za taj atentat, kao i u procesu protiv "zemunskog klana".

Simović se tereti za krivično delo teško ubistvo koje je, kako smatra tužilaštvo za organizovani kriminal, učinio iz bezobzirne osvete jer je Vukojević prihvatio da svedoči protiv ostalih pripadnika zemunske grupe što je dovelo do otkrivanja i dokazivanja krivičnih dela koja je vršio "zemunski klan".

Tužilaštvo smatra da je Simović ubistvo izvršio i iz koristoljublja, jer je hteo da prisvoji deo novca koji se nalazio kod Vukojevića.

Vukojević je status saradnika dobio 2003, ali je kasnije došao u sukob sa Jedinicom MUP-a Srbije za zaštitu svedoka, posle čega je izašao iz programa zaštite.

Prema optužnici, Simović koji je, kao i njegov stariji brat Miloš, u to vreme bio u bekstvu, zajedno sa Zoranom Povićem Povom i više NN lica sačekao je Vukojevića ispred kuće u Zemunu u ulici Dragana Rakića 16. Oni su ga savladali, ubacili u kola i odvezli na auto put Beograd-Šid, gde mu je Aleksandar Simović zadao više udaraca tupim predmetom u glavu, a potom pucao u njega iz magnuma kalibra 357 mm i pogodio ga u predelu glave grudi i vrata.

Mrtvog Vukojevića je zapalio i njegovo telo ostavio pored puta. Prilikom te otmice i komešanja koje se dešavalo u automobilu, Pović je ranjen, ali su ga ostali prevezli u Urgentni centar gde je preminuo.
Simoviću se na teret stavlja, pored krivičnog dela teško ubistvo, i nedozvoljeno držanje oružja, jer su kod njega u stanu pronađeni revolver "Smit i Veson", automatska puška sa municijom, ručna bomba, kao i municija za magnum 357 kojim je izvršeno ubistvo Vukojevića.

Aleksandar Simović je mlađi brat Miloša Simovića koji je uhapšen u junu 2010. posle sedam godina bekstva. Aleksandar je uhapšen 25. novembra 2006. godine u stanu u ulici Milentija Popovića 35 u Novom Beogradu. Sa njim je tada bila supruga Zorana.