Sovjeti su 1971. godine napravili pravo čudo od broda, komunikacijsko-naučni brod "Kosmonaut Jurij Gagarin". Bio je najveći brod te vrste u svetu i predvodnik flote od desetak sličnih sovjetskih brodova.

Taj brod unapredio je sovjetsku komunikaciju sa satelitima i kosmonautima u svemiru, a posle raspada sovjetskog saveza, umesto muzeja, dogodila mu se Ukrajina i potpuno nezaslužen i neslavan kraj. Kosmonaut Jurij Gagarin, sa svojih 231 metara dužine, 32 metra širine i vrlo upečatljivim i jedinstvenim izgledom palube, bio je jedno od tehnoloških čuda Sovjetskog saveza.

Brod je na palubi imao ukupno četiri disk antene, dve velike i dve manje. Služio je kao podrškaa sovjetskom svemirskom programu, vojsci i za istraživanja gornjih delova Zemljine atmosfere i svemira.Motor tog broda proizvodio je 14.000 kilovata i 19.000 konjskih snaga, s autonomijom kretanja od neverojatnih 32.000 kilometara bez uzimanja goriva. Imao je posadu od 136 mornara te 220 naučnika. Brod je isto tako imao čak 1250 prostorija, uključujući i 86 naučnih laboratorija, prenosi English Russia. Brod je bio u vlasništvu Sovjetske akademije nauka.

Sovjetima je služio i za praćenje putanje lansiranih balističkih raketa u Tihom okeanu. Brod bi pratio te rakete, koje su Sovjeti lansirali s ruskog kopna prema Tihom okeanu i koje bi pale negde u bespuću najvećeg svetskog okeana. Radili su to i drugi brodovi pre njega 60-ih godina, u tajnim misija koje su bile nazvane "Pacifička hidrografska ekspedicija".

Naravno, primarna misija broda bila je da prati Sojuz letilice i sovetsku bivšu svemirsku stanicu Mir, što je mogao da radi kad druge radarske stanice u SSSR-u nisu imale kontakt sa njima. Ukratko, taj brod je povećao komunikacijski domet sa svemirskim letelicama tadašnjeg Sovjetskog saveza.Brod je 1975. učestvovao u sovjetsko-američkom Apolo-Sojuz pokusnom programu.

Godine 1986. brod Kosmonaut Jurij Gagarin bio je najveći svjetski brod za komunikacije. Predvodio je takozvanu "svemirsku flotu" komunikacijskih brodova. Sovjeti su pre izgradnje Gagarina za komunikacijske brodove koristili prerađene obične trgovačke brodove.Osim navedene četiri antene, Gagarin je zapravo imao ukupno čak 75 antena, a dve najveće imale su satelitske diskove prečnika 25 metara.

Brod je mogao da bude autonoman na pučini punih 120 dana, a njegovo glavno područje operacija bio je Atlantski, a ne Tihi ocean.Sovjeti su u taj brod ugradili svoju najnapredniju tehnologiju s početka 70-ih godina 20. stoljeća. Osim Gagarina, napravili su još 10 sličnih brodova, ali je Gagarin bio njihova i svetska najveća ploveća laboratorija.

Početkom devedesetih i s raspadom SSSR, taj brod i drugi brodovi te vrste, postali su deo nasleđa Sovjetskog saveza, a sve bivše države SSSR-a htele su da se domognu svog dela. Kako je Gagarin, s ostalim borodvima bio stacioniran u lukama u Ukrajini, Ukrajina je dobila u nasleđe naučno-komunikacijske brodove Kosmonaut Jurij Gagarin i Akademik Sergej Korovljev.

Tu počinje tužni kraj tog jedinstvenog broda. Ukrajina nije mogla da održava taj brod, niti je znala šta bi sa njim pa su tako 1996. godine odlučili da prestanu da plaća posadu broda. Posada je zauzvrat odlučila da se snađe kako zna i ume. Počeli su da rasprodaju delove broda na crnom tržitu. One koje su mogli da skinu.

Sve što se moglo da se odšrafi, ukrade i slično, bilo je ukradeno i prodato. Tako su nepovratno izgubljene muzejske kolekcije i darovi poznatih sovjetskih kosmonauta. Iste godine (1996.) Ukrajina je iznajmila australijsku kompaniju da reciklira brod i prodala ga po ceni od 160 dolara za tonu (8,5 miliona dolara, prema podacima o brodu na Vikipediji).

Kako bi prikrili svoj čin, promenili su i ime broda, pre slanja broda u bordogradilište u Indiju, gde je trebao da bide rastavljen. Brod je preimenovan u AGAR i ubrzo posle toga uništen. Ponos sovjetske naučne zajednice i brodograditelja danas može da se vidi samo na fotografijama.

POGLEDAJTE BONUS VIDEO:

(Kurir TV) SILA 2. epizoda - Poređenje ruskog S 300 i kineske kopije HQ-9