NAJVEĆI DIKTATOR IKADA POČEO KARIJERU U JUGOSLAVIJI: A kada se vratio u domovinu, sve je uništio

Dok su diktatori sa područja Evrope svima jako dobro poznati, oni koji su vladali na drugim krajevima sveta ostaju pomalo nepoznati.

Pol Pot rođen je kao Salot Sar baš na današnji dan 1925. godine. Rođen je u bogatoj porodici koja mu je omogućila školovanje u Evropi. U Parizu se približio komunističkim idejama, a to će ga početkom pedesetih odvesti u Jugoslaviju gde učestvuje u tada popularnim radnim akcijama. Godine 1953. godine vratiće se u Kambodžu i tamo nastaviti da širi komunističke ideje.

Sledeće godine, 1954., Kambodža će dobiti nezavisnost od Francuske i postati monarhija. Bile su to godine silnih prevrata i nemira u zemlji, a Salot Sar će sve bolje kotirati u razmiricama unutar same komunističke partije. Godine 1966. njegova stranka menja ime u Komunistička partija Kampućije, a njeni sledbenici sebe nazivaju Crveni Kmeri.

Crveni Kmeri imali su neverovatno brutalne ideje koje su neviđenom žestinom sprovodili u delo. U svoje su redove primali decu koju bi potom indoktrinisali. Mrzeli su sve što se nije slagalo sa njihovom rigidnom komunističkom naukom. Spoljnopolitička situacija uskoro će im pomoći da zavladaju zemljom i stvore verovatno najbolesniji režim u ljudskoj istoriji.

Naime, početkom sedamdesetih Vijetnamski rat se proširio na Kambodžu, a bes prema SAD mnoge je ljude naterao da zaštitu potraže kod Crvenih kmera. Sledeće godine obeleežiće brutalne borbe za vlast, a 1975. Crveni Kmeri pobedonosno su umarširali u glavni grad Pnom Pen. Tek te godine Salot Sar postaje Pol Pot.

Dolaskom Pol Pota na vlast počinje neviđena i suluda diktatura. Država je preimenovana u Kampućiju, a 1975. godina proglašena je nultom godinom. To je bio tek početak. Crveni Kmeri prezirali su gradove jer su smatrali da su seljaci istinski komunisti (što je malo čudno s obzirom da komunizam kao pokret upravo nastaje u gradovima gde je razvijena industrija i gde postoji veliki broj radnika). Za samo nekoliko dana stanovništvo Pnom Pena, oko 2 miliona ljudi, raseljeno je na sela. Gradovi su napušteni, to je bio put prema komunističkoj utopiji u viziji Crvenih kmera.

Stranci su proterivani i ubijani, zabranjeni su strani jezici, uništavane su knjige, ukinute novine, zabranjeno je sve što se kosilo sa suludim idejama kambodžanskih komunista. Zabranjen je novac, religija je bila na udaru. Crveni Kmeri su čak prezirali i obrazovanje. Režim je prezirao i bolesne jer su ih smatrali nesposobnima za rad, a na udaru su bili ljudi s naočarama jer ih je režim video kao intelektualce i protivnike revolucije. Naravno, sve su to pratila masovna ubistva svih koje je režim smatrao neprijateljima, a takvih je bilo mnogo. Režim je posebno prezirao intelektualce bilo koje vrste. Na udaru su bili učitelji pa čak i lekari. Vlast je sve temeljila na poljoprivredi, a to je značilo krvavi rad stotina hiljada ljudi u neljudskim uslovima.

Koliko je bilo žrtava Pol Potovog režima? Ne zna se tačno, brojke ubijenih kreću se od 740.000 pa do tri miliona. Najviše je onih koji smatraju da je izginulo između 1,7 miliona i 2.2 miliona ljudi.
Krajem 1978. godine Pol Pot je zaratio sa Vijetnamom, ali taj rat je brzo izgubio. Štaviše, već sledeće godine vijetnamske snage umarširale su u Pnom Pen, a Pol Pot sa svojim pristalicama beži u prašumu.

Što je najgore, u prašumama blizu granice sa Tajlandom, Pol Pot i njegovi Crveni Kmeri održaće se sve do devedesetih. Pol Pot umro je 1998. godine, svega par dana pre 25. godišnjice ulaska u Pnom Pen. Kako piše Vikipedija, Pol Pot je umro nakon što je na američkom radiju čuo da ga njegovi stranački drugovi, koji su ga godinu dana ranije osudili na doživotni zatvor, planiraju predati međunarodnom sudu pravde. Umro je tu noć, a kao razlog se navodi srčani udar. Za svoja nedela nikad nije odgovarao.

(Index.hr)