BITKA ZA POPASNU: Borba za Donbas se zahuktava, a jedan grad je ključna karika rata na istoku Ukrajine

Ono što se zvalo bitka za Marijupolj, završilo se. Ono što se zove bitka za Donbas je počelo.

Nedelje i meseci laganih i sporih pokreta ruske vojske, gotovo matematički proračunato zauzimanje jednog po jednog mesta, Ukrajinci i njihovi zapadni savetnici ismevali su kao dokaz ruske nesposobnosti da izvrše vojnu operaciju. Ono što su zapadni mediji nazivali ruskom nesposobnošću, bilo je igra šaha sa ruske strane.

Kombinacija jakih artiljerijskih i avijacijskih udara, uz kopnene operacije koje su sprovodili pripadnici ruskih specijalnih jedinica, oslabile su ukrajinsku odbranu.

Ovog puta Rusi su se opredelili za maksimalnu upotebu vatrene moći i specijalnih jedinica. Odlučili su se da oštrica sečiva njihove ofanzive budu jedinice Vazdušnodesantne vojske, prebačene iz rejona Kijeva, jedinica mornaričke pešadije, kao i specijalaca grupe Vagner – svi oni činili su prvi ešalon, koji je dobijao podršku jurišne avijacije i artiljerije uz direktnu vatrenu podršku novih biorbenih vozila “Terminator” kojima je ovo prvo vatreno krštenje. Drugi ešalon bili su specijalci čečenskih jedinica prekaljenih u borbi a tek onda jedinica redovne vojske.

Za vazdušnu podršku Rusi su odredili avione Su-25 a kao direktnu podršku jedinicama na zemlji helikopteri Mi-28 i Ka-52 koji trebaju da likvidiraju svaku tečku otpora koja ostane iza Su-25.

Nakon pada Popasne, koja dominira uzvišenjem nad okolnim ravnicama, ruska komanda odlučila se za jednovremeno dejstvo sa severa prema Severodonjecku i Lisičjansku i udarni proboj iz izbočine oko Popasne koji ima za zadatak da krene u susret jedinicama sa severa i juga ali i da krene u prodor ka zapadu i preseče linije snabdevanja prema Soledaru.

U to vreme pripreme operacije, Rusi su uspeli da Ukro-zapadnjacima skrenu pažnju događajima oko Harkova, kao i padom Marijupolja. Ukrajinska komanda nije obraćala pažnju na izbočinu kod Popasne koju su Rusi ojačavali sa sve više vojnih jedinica.

Dotadašnjim poziocionim borbama na ovom području u koje su se Ukrajinci dobro utvrdili proteklih godina, Ukrajina je izgubila veliki deo iskusnog borbenog sastava i sa područja granice sa Belorusijom i oko Harkova povlačila je iole sposobne vojne jedinice, čak i terotorijalnu odbranu sa zapada Ukrajine iz regiona Lavova.

Ukrajinski gubici u ljudstvu bili su sve očitiji i popuna koja je pristizala kvalitativno ni kvantitativno nije uspevala da popuni jedinice. Uz to napadi na linije snabdevanja i veliki utrošak municije neiskusnih ukrajinskih jedinica ostavili su ih bez dovoljno sredstava za odbranu.

Ukrajina je dodatno doprinela slabljenju svojih pozicija detinjastim pokušajima kontra-ofanziva prema Hersonu i na području Harkova, rasteglila je svoje jedinice na frontu od nekoliko stotina kilometara – dok su Rusi činili osnovno pravilo u ratovanju, koncentrisanje i jačanje svojih jedinica na što manjem području uz ostavljanje minimalnih snaga za zaštitu drugih područja.

Prvo je počela ofanziva na severnom delu fronta, oko Severodonjecka. Ukrajinci su napustili severni deo odbrane i povukli se na gradsko područje – a onda je aktivirana Popasna- izbočina.

Lucidno nazvana “Cvet Popasne” – neki od Ruskih komandanata je područje oko Popasne nazvao “cvetom” čiji je pupoljak sama popana a cvetanje su otvaranja latica koje su u stvari prodori ruskih jedinica ka severu, zapadu i jugu.

Ali pad Marijupolja bio je izgleda kap koja je prelila čašu.

Slike kolona ukrajinskih vojnika koje se predaju Rusima i to ne običnih vojnika, nego azovaca, koje je Ukro-zapadna propaganda predstavljala kao nepobedive nadljude, strahovito su poljuljale moral ukrajinskih branilaca u Donbasu.

Tog 12. maja “latice cveta popasne” počele su da se otvaraju. Jaki artiljerijski udari i juriš specijalaca ruskih snaga udarili su na okolna mesta oko Popasne šireći izbočinu u svim pravcima. Naredna dva dana Ukrajincu su davali otpor ali su gubili snagu.

Dana 19 maja ukrajinska odbrana je pukla i ruske jedinice su zauzele naselja uz sadejstvo i drugih jedinica oko Popasne počeli su da opkoljavaju one jedinice koje su ostavljene u obruču povljačenjem svojih drugova i zalaskom ruskih jedinica na njihova mesta. Ukrajinske jedinice koje se nisu povukle na vreme ostale su u poluokruženju sa velikom opasnosti da budu sasvim okruženi.

Prema rečima samog Zelenskog situacija u Donbasu je veoma kritična. A kako i ne bi bila. Iskusni specijalci uz smrtonosnu podršku helikoptera Mi-28 koji su se izvanredno pokazali u ovom sukobu uništavaju otpor ukrejinskih snaga. Ukrajinski vapaji i nedostatak sredstava PO (protiv oklopne borbe) i PVO (protivvazdušne borbe) borbe govore da ukrajinske jedinice doživljavaju teror sa kopna i sa neba.

Ruske snage u nastali procep oko Popasne ubacuju sve više i više svežih snaga, dok Ukrajina jednostavno ne može tome da parira jer je sve rezerve potrošila na besmislene “kontraofanzive” na drugim delovima fronta.

Glavni cilj prodora ka zapado od Popasne je zauzimanje Soledara kao i Bahmuta (Artemovska) koji su čvorišta komunikacija ka svim ostalim ukrajinskim jedinicama i time će se zatvoriti nekih 20.000 ukrajinskih jedinica u nekoliko manjih “kotlova” čijim padom će pad Marijupolja izgledati kao beznačajno mali. Ka tom cilju kreću se mehanizovane jedinice predvođene vazdušnodesantnim snagama a ka severu se kreću jedinice ruske mornaričke pešadije.

Trenutno su ruske jedinice na predgrađu Soledara koji se klimavo drži. Njegovim padom otvoren će biti put ka Bahmutu i glavnom čvorištu Ukrajinaca.

Na severnom delu fronta oko Severodonjecka, ukrajinske snage se povlaće sve više u grad, a Rusi su ga stavili u skoro potpuno okruženje, dok su ruski specijalci digli u vazduh kako bi se sprečilo njihovo povlačenje ka Lisičjansku koji je odmah na jugu, par kilometara.

Iako vlada medijska manipulacija na Zapadu, i njihovi i ukrajinski mediji priznaju da se njihove jedinice povlače u Donbasu. Po izjavama očevidaca, ukrajincisu pod stalnim napadima, nedostaje im i ljudstvo i artiljerija a ruska ofanziva se nastavlja.

Kurir.rs / Andrej Mlakar