Čak 43 odsto novih useljenika, starosti do 65 godina imaju master, diplome visokih škola ili tehničko obrazovanje

BERLIN - Opunomoćenik nemačke vlade za pitanje integracije Marija Bemer zatražila je "stvarnu kulturu dobrodošlice" za strance u Nemačkoj i rekla da integracija i useljavanje moraju da od početka idu ""ruku pod ruku"".

Ona je, povodom rastućeg broja useljenika u Nemačku iz zemalja Evropske unije (EU) za "Pasauer noje prese" rekla da, iako se pri tome radi o mladim, kvalifikovanim ljudima, oni ne smeju biti prepušteni sami sebi i moraju imati integracionu ponudu.

Ovih dana su objavljene inforamcije da su useljenici u Nemačku bolje obrazovani i kvalifikovani u odnosu na "domaće" Nemce. To je pokazala jedna studija Instituta za tržište rada i istraživanje zanimanja (IAB) iz Nirnberga, čime je razbijen kliše da su, "gastarbajteri" uglavnom nekvalifikovana radna snaga koja dolazi iz različitih zemalja.

Prema studiji IAB, 43 odsto novih useljenika, starosti do 65 godina imaju master, diplome visokih škola ili tehničko obrazovanje, dok je taj procenat kod Nemaca, bez migracionog porekla, 26 odsto.

"Više nego ikada Nemačkoj je - takođe, i iz zemalja van Evropske unije", rekao je predstavnik fondacije Bertelsman, za čije potrebe je rađena studija Jerg Dreger.

Prema podacima nemačkog Saveznog zavoda za statistiku lane se preko milion ljudi doselilo u Nemačku, što je najviše od 1995. godine.

Integracija više od sedam miliona stranaca u nemačko društvo, aktuelna je tema kojom se bave i vlast i opozicija i migrantske organizacije i levičari i desničari i zagovornici i protivnici...

Nemačka, do skora primer najmoćnije države socijalne pravde i jednakosti, postaje zemlja oštrih socijalnih razlika i statistika je, pre par godina, pokazala da se dve trećine bogatsva Nemaca, procenjenog na više od 5,5 biliona evra, nalazi, zapravo, u rukama 10 odsto ljudi.

Raslojavanje društva, kažu, nije ništa neobično, jer Nemačka tu samo sledi svetski trend, a u procesu raslojavanja, sudbina stranaca, medu kojima su Turci najbrojniji, nije baš "ružičasta".

Oni su loše obrazovani, češće od ostalih stranaca su bez posla, slabo govore nemački, žive od socijalne pomoći države, a žene su im, uglavnom, domaćice - sumorna je slika prosečnog Turčina u Nemačkoj, viđenog očima pojedinih istraživača društvenog života.

Ovako depresivna slika bezperspektivnog Turčina u ekonomski moćnoj Nemačkoj pokreće osnovno pitanje- ko je kriv za njegovu tužnu sudbinu - on sam, zbog nespremnosti i odsustva želje za integracijom ili nemačko društvo i politika.

U Nemačkoj, gde živi više od miliona Turaka, od ukupno više od sedam miliona stranaca, postoji i "lepša strana", na koju ukazuju i političari i statističari, koji govore o uspešnim Turcima i turskoj eliti, kojoj, recimo, pripada fudbalski reprezentativac Mezut Ecil, političari turskog porekla, kao i rastući broj Turaka sa završenim fakultetom-mnogi lekari, inženjeri, uspešni privrednici, glumci, novinari...

Kada je reč o Turcima, kao najbrojnijim strancima u zemlji, upravo se obeležava 20 godina od 29. maja 1993. godine, kada je u Zolingenu, iz rasističkih razloga, podmetnut požar u kući turske porodice Gen, u Vernerstrase 81, u kome je pet članova izgubilo život, među njima i deca. Taj podmetnuti požar postao je, piše danas politički magazin "Špigel", simbol za mržnju prema strancima.

U momentu požara je 19 članova porodice bilo u kući, petoro je izgorelo, među njima i dvoje dece.

U Nemačkoj je ovog meseca počeo i proces veka ili "Brejvik-proces", kako ga pojedini mediji nazivaju, u kome se sudi neonacističkoj grupi "NSU" i prvooptuženoj Beate Čepe za ubistva osam Turaka, jednog Grka i jedne nemačke poplicajke, počinjena tokom poslednej decenije.