OVAKO SU BRANILI SARAJEVO: Čekao sam u redu da silujem devojčicu (12) ali ona je umrla....

Ovo je svedočenje Jasmina Šljive, pred istražnim organima Republike Srpske, koje je dao godinu dana posle potpisivanja Dejtonskog sporazuma, u kome otvoreno govori o zverstvima boraca Armije BiH nad Srbima koji su ostali u Sarajevu, te iživljavanjima nad ženama i zarobljenicima.

Šljivo, koji je bio pripadnik 10 brigade pod vođstvom Mušana Topalovića Caca svedočio je o mnogim zverstvima koje je Armija BiH tokom rata činila. Ovaj borac, koji je bio pripadnik Armije do 1995. godine je prema sopstvenoj izjavi oboleo od epilepsije zbog čega je proglašen vojno nesposobnim.

“Krajem februara 1993. godine Jusuf Lendo i Suvad Milić doveli su dvanaest godina staru devojčicu srpske nacionalnosti. Sa devojčice je skinuta sva odeća, a Jusuf Lendo je detetu ruke vezao za krevet. On je prvi izvršio silovanje, a zatim su to isto učinili Suvad Milić, Hodža Amir, Ljaljaj Enver i Kajanija Ferid. Dete je sve vreme plakalo, kada je Kajanija počeo da je siluje, devojčica je umrla. Ja sam, takođe, imao nameru da učestvujem u silovanju ali dete je umrlo. Telo devojčice Jusuf Lendo je stavio u kesu za đubre i odvezao u jamu Kazani” ispričao je Šljivo.

Nesrećna devojčica bila je samo jedna u nizu Srpkinja koje su silovane i mučene do smrti. U aprilu iste godine, Jusuf Lendo je doveo Renatu R.(19) (identitet poznat redakciji). Silovanje je trajalo nekoliko sati, kada ju je dvadeseti vojnik silovao, Renata je umrla.

Prema proceni Šljiva, samo tokom 1993. godine, u prostorijama jurišne čete, silovano je oko 50-60 devojaka i žena.

“Svim silovanjima nisam prisustvovao zbog obaveza u jedinici, kao i zbog toga što nisam uvek bio pozvan” rekao je Šljivo na svedočenju i opisao zlostavljanje nastavnice.

“Neposredno pre silovanja devojčice, Samir Bejtić je u prostorije jurišne čete doveo nastavnicu srpskohrvatskog jezika Nedeljku L.(32) (identitet poznat redakciji). Silovalo ju je oko 20 do 25 pripadnika jurišne čete. Nastavnica je preživela i danas predaje bosanski jezik u istoj školi u kojoj je i tada radila” rekao je Šljivo.

Sejo Kadić Guz zaklao je Srbina jer ga je žena, Hrvatica, optužila da ima oružje u stanu. Kadić je doveo i nju na "Kazane" da gleda. Tu su je "jurišnici" iz 10. brdske silovali naočigled muža. Rođaku Zorice Z. silovalo je deset muslimana u Hransom. Kako je ispričala, pre toga su je ubacili u bure hladne vode da operu "vlaški šmek".
Poznata je i priča o silovanju devojke Jagode J.(19) koju su ubili braća Zornić. Na nesrećnu devojku su nanizali gume, zapalili ih i pustili da se kotrlja na opšte veselje Alijinih "ratnika".

Pored imena koja je Šljivo naveo u svojim svedočenjima, ime Sakib Puškar posebno se ističe kada je u pitanju etničko čišćenje Sarajeva, kao i brojna silovanja žena i dece. Puškar se sa komadantom druge brdske brigade dogovorao da mu dostavlja poruke sa imenima i adresama Srba sa opštine Stari grad.

Mnoga smaknuća Srba vršena su uglavnom po dojavama Puškar Sakiba. Puškar se smatra odgovornim za smrt bračnog para Drašković, Milene i Vase. Draškovići su bili u svađi sa komšinicom što je Sakib saznao. Svi su dovedeni na "Kazane" gde je Vasa Drašković nateran da siluje komšinicu, "da se izmire". Nakon toga su starije žene primorali da se grle, ljube dok su ih udarali lopatama. Na kraju, Vaso, Milena i komšinica su pobijeni krampovima i bačeni u jamu.

(Portal Istočno Sarajevo)