(FOTO) SKANDAL TRESE PRIMORJE: Srpski junaci zapalili Budvu! Kampanja koja je podelila Crnu Goru!

BUDVA - Bilbordi budvanskih opštinskih vlasti na kojima se slavi „100 godina od velike pobede u Prvom svetskom ratu“, kao i svečani ulazak srpske oslobodilačke vojske u Budvu na Mitrovdan 1918. godine, izazvali su proteklih dana mnogo prašine i negodovanja među režimskim medijima i organizacijama u Crnoj Gori.

Naročito je zanimljivo obrazloženje tog ministarstva kako „svi istorijski izvori nedvosmisleno ukazuju da je oslobođenje Budve predstavljalo čin povlačenja austrougarske vojske sa crnogorskog primorja, u čemu nije učestvovala armija nijedne druge države“, kao da se ratovi dobijaju i gube dobrovoljnim povlačenjem i kapitulacijom.

Ko tu zapravo falsifikuje istoriju i da li je srpska vojska koja je 1918. godine oslobodila Crnu Goru, pa i Budvu, bila oslobodilačka ili pak okupatorska, kako glasi teza koja se poslednjih godina aktivno promoviše u crnogorskoj javnosti?

U ozbiljnoj istoriografiji odavno je razjašnjeno pitanje da li je srpska vojska oslobodila Budvu, kao i šta se sve desilo 1918. godine, kaže za Sputnjik dr Budimir Aleksić, komentarišući najnovije događaje povodom postavljanja bilborda u čast „oslobođenja Budve“.

"To što crnogorska mitomanska istoriografija, odnosno pseudo istoriografija, i aktuelna politika uspostavljaju tezu da je bila okupacija stvar je jedne politike i ideologije koja je eminentno antisrpska", dodaje Aleksić.

„U nauci kod svih ozbiljnih i dobronamernih ljudi koji žele da znaju istinu, nema spora šta se desilo 1918. godine, a to je da je Crna Gora većinski odlučila preko svojih političkih predstavnika da se ujedini sa Srbijom i da zajednički uđe u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca, i da je srpska vojska bila oslobodilačka, upravo onako kako piše na ploči iznad gradskih vrata u Starom gradu u Budvi.

Naravno, ideologija koja tako netačno i zlonamerno gleda na te događaje, jasno je da je protiv obeležavanja jubileja koji je bio maltene najznačajniji u istoriji Budve“, kaže Aleksić. On dodaje da je taj grad vekovima bio pod okupacijom još od vremena države Nemanjića, u čijem je sastavu bio, i da je oslobođen tek 1918. godine.

Objašnjavajući apsurdnost pojedinih tvrdnji, sagovornik podseća da je upravo 1918. godine Crna Gora dobila najveći deo primorja, koje je i danas dio njene teritorije.

„Na Berlinskom kongresu 1878. godine Crnoj Gori su pripali Bar i Ulcinj. Oko Ulcinja je bio dugogodišnji spor, dok je Bar bio u sastavu Crne Gore, a granica je bila rečica Željeznica koja je na ulazu u sâm grad Bar, što je bila granica između Crne Gore i Austrougarske. Ostali deo današnjeg crnogorskog primorja ostao je u sastavu Austrougarske sve do 1918. godine. Većinsko stanovništvo bilo je ubedljivo srpsko i pravoslavno, uz nešto malo rimokatolika, i svi su oni jedva čekali da se oslobode od austrougarske okupacije, tako da na primer 1918. godine Boka donosi odluku da uđe u sastav Kraljevine Srbije. Sa istorijskog stanovišta stvari su potpuno jasne“, izričit je Aleksić.

Komentarišući šta je krajnji cilj ovakve politike vlasti u Crnoj Gori, Aleksić smatra da se sve radi „u funkciji sejanja mržnje prema Srbima, državi Srbiji i srpskom narodu u Crnoj Gori“, što sve Crnu Goru „vodi u jedan velikohrvatski projekat“.

Kurir.rs/Sputnjik Srbija

Foto printscreen in4s.net