Zagrebački nedeljnik Globus objavio istraživanje profesora Hrvoja Klasića u kojem se otkriva za mnoge nepoznata pozadina nastanka najstarije navijačke grupe na prostorima bivše Jugoslavije

Zagrebački dnevnik Globus objavio je Studiju o odnosu između politike i sporta posle Drugog svetskog rata, autora Hrvoja Klasića, profesora istorije na Filozofskom fakultetu u Zagrebu, iz koje se, između ostalog, može videti da se među viđenijim navijačima splitskog Hajduka nalazio i čovek iz kruga Draže Mihailovića i da mržnja srpskih i hrvatskih navijača traje od prvih poratnih godina.

Čuvena Torcida osnovana je u Zagrebu od strane splitskih studenata hajdukovaca, koji su organizovali prvi navijački karavan za Split pred utakmicu sa Crvenom zvezdom 1950. godine.

SS oficir u Hajduku

U splitskoj ispostavi Torcide glavni je bio izvesni Austrijanac Klauzer, bivši pripadnik SS trupa, a pored partijskih i udbaških čelnika nalazio se u navijačkom pokretu i jedan visoki simpatizer četnika Draže Mihailovića.

Hajdukovci su, prema istraživanju Klasića, jedni od prvih koji su za vreme stvaranja Jugoslavije rekli „ne“ Josipu Brozu Titu, koji je želeo da kompletan tim iz Splita preseli u Beograd i nazove ih Partizan. Kasnije će gimnastičko društvo Sokol dobiti to ime po zapovesti Milovana Đilasa, iako se Edvard Kardelj zalagao za zadržavanje istog imena. Ipak, prevladao je Đilasov stav da se mora raskinuti veza sa prošlošću sportske organizacije, čiji je starešina pre rata bio kralj Petar.

Huliganizam je morao da dobije prostor u Klasićevoj studiji jer je za to poslužilo obilje arhivskog materijala, koje se stvaralo na sastancima raznih partijskih biroa. Iz dokumentacije se moglo jasno uočiti da je Partija pažljivo osluškivala šta se priča i dobacuje sa tribina, pa je tako zabeleženo da su najveći ispadi pravljeni u Zagrebu kada bi gostovali timovi iz Beograda.

Navijački obračuni

Na utakmici Lokomotive i Partizana vikalo se: „koljači“, „fuj“ i „udri ih“, dok su u prijateljskom duelu selekcije Zagreba i B reprezentacije Jugoslavije igrača Tomaševića nazivali „četnički bandit“, „srpski koljač“ i „lopov“. Na mečevima Graničara iz Županje i Sloge iz Borova redovno su se obračunavali navijači, koji su jedni druge oslovljavali sa „ustaše“ i „četnici“. Sve je ovo izašlo na sednici Biroa Centalnog komiteta Komunističke partije Hrvatske 1950. godine.
hrvoje-klasic.jpg
Media Centar 

Uvrede
USTAŠE I CIGANI

Problemi na stadionima između navijača bili su tema 1968. godine u Saveznoj skupštini, gde se raspravljalo o meču Dinama i Partizana. Tada su „modri“ dobili crno-bele u Beogradu, a pola tribine im je vikalo „ustaše, ustaše“. Na drugoj strani, kada bi Beograđani dolazili na gostovanje, obično bi bili čašćeni sa „cigani, cigani“. Od tada ništa se bitno na tribinama nije promenilo ni do devedesetih godina prošlog veka i raspada SFR Jugoslavije.

Vodili računa
UGLED PARTIJE RUŠILI FUDBALERI

Zanimljivo je da su čuvenog Franu Matošića, legendu Hajduka, isključili iz partije zbog udaranja Zvezdinog Branka Stankovića. Taj gest je okarakterisan kao slaba pripadnost partiji vinovnika incidenta. Takođe, komunistima se nikako nije dopala reakcija golmana Zvezde Srđana Mrkušića koji je snimljen na Svetskom prvenstvu u Brazilu kako bije protivničkog saigrača, čime je poslao ružnu sliku o zemlji i partiji.