OSNOVAO JE CRVENU ZVEZDU, IGRAO ZA PARTIZAN, BIO NASLEDNIK GRANDE MILOVANA: Otišao je u legendu PRERANO kao GLUMAC

Zvali su ga Tom Sojer sa Senjaka. Od oca Krajišnika je nasledio snažnu građu, od majke Poljakinje ljubav ka sportu.

Rođen je 1921. godine, i to u garderobi Narodnog pozorišta između dva čina jedne drame kao prvenac tadašnjeg scenografa Jovana Bijelića, inače jednog od naših najpoznatijih slikara između dva svetska rata. I pre Drugog svetskog rata je bio golman BASK-a, gde je zamenio čuvenog "El grande" Milovana Jakšića, golmana reprezentacije Srbije u Montevideu. Branio je gol omladinske reprezentacije, a po završetku rata je činio prvu generaciju Crvene zvezde i bio jedan od osnivača. Upisao je sedam utakmica za crveno-bele, ali se brzo prebacio na druge sportove, jer je, kako sam priznaje, mrzio fudbal.

Bio je član vaterpolo kluba Crvena zvezda, da bi potom nastupao i za Partizan.

Za Bijelića se vezuje neverovatna činjenica da je u jednom danu uspeo da se takmiči u tri sporta: skijanju, plivanju i fudbalu. Ujutru je u trci na skijama na Kopaoniku osvojio prvo mestu, potom seo u automobil, došao u Beograd i odigrao popodne utakmicu. Neverovatan dan je završio tako što je otišao na prvenstvo u plivanju i postavio novi državni rekord na 200 metara prsno. Ni to mu nije bilo dovoljno, nego je kasnije te večeri odradio i trening utakmicu sa reprezentacijom Beograda u hokeju na letu.

Međutim, ta svestranost u sportu kao da ga je i udaljila od istog. Ubrzo se posvetio svojoj drugoj ljubavi - glumi i od 1949. godine postao član beogradskog Narodnog pozorišta. Igrao je u više desetina filmova, među kojima i u čuvenom "Kad budem mrtav i beo" Živojina Pavlovića sa Draganom Nikolićem 1967. godine.

Pet godina kasnije ironija sudbine se poigrala sa Severinom. Tokom letovanja u Veloj Luci na Korčuli, posle plivanja mu je pozlilo. Srčani udar u 52. godini. Spasa mu nije bilo.

Severin Bijelić je nekoliko dana kasnije sahranjen u Aleji zaslužnih građana u Beogradu.

Kurir sport