Proširivanjem srpske države ka jugu za vreme rodonačelnika dinastije Nemanjić, Stefana Nemanje, počinje znatnije srpsko prisustvo u današnjoj južnoj srpskoj pokrajini. Desetine crkava i manastira izgrađeno je u narednih dva i po veka. Time je utisnut pečat srpske državnosti i duhovnosti, od tvrđave Zvečan do carskog grada Prizrena.

Dolaskom Turaka etnička struktura se menja, po turskom popisu 1456. stanovništvo gotovo u potpunosti

Dolaskom Turaka, etnička struktura na Kosovu i Metohiji se menja. Po prvom turskom popisu iz 1456. godine na teritoriji današnje južne srpske pokrajine stanovništvo je gotovo u potpunosti srpsko. Tome svedoče imena glava porodica koja su popisana. U prilog se mogu dodati manastirske povelje koje svedoče o brojnim naseljima koja su bila duhovno, kulturno i privredno povezana sa manastirima i nosila su naziv „metoh“. Prelaskom albanskog stanovništva u islam, njihov položaj u Osmanlijskom carstvu se popravlja, za razliku od srpskog koje većinski ostaje u veri svojih predaka. Seobama Srba krajem 17. i u prvoj polovini 18. veka, ali i kasnije, albansko stanovništvo sve više popunjava prostore Kosmeta. Srpsko stanovništvo zbog turskog i albanskog terora napušta svoja vekovna ognjišta.

Pod posticajem velih sila jača albanski etnički identitet

Nacionalni preporod i oslobođenje srpskih zemalja dolazi u srpskim ustancima u prve dve decenije 19. veka. Posle Berlinskog kongresa 1878. godine, Kneževina Srbija je nezavisna i suverena međunarodno priznata država. Na oslobađanje Kosova i Metohije sačekaće se nekoliko decenija duže, do Balkanskih ratova. U vreme dobijanja samostalnosti Srbije, a podsticajem velikih sila, jača albanski etnički identitet. Kroz brojne političke pokrete, kakva je bila i tzv. Prizrenska liga, Albanci pokušavaju da se grupišu i ostvare svoje ciljeve na račun srpskog naroda.

Ni tokom kraljevine politički ciljevi ne miruju, situacija će kulminirati devedestih godina

Ulaskom u Kraljevinu SHS, njihovi politički ciljevi ne miruju. Za vreme Drugog svetskog rata, u saradnji sa okupatorima, opet se vrši teror nad srpskim stanovništvom koje opet u većem broju odlazi sa prostora Kosmeta. Posle oslobođenja 1945. godine, politika novih revolucionarnih komunističkih vlasti zasniva se na sprečavanju ili otežavanju srpskom stanovništvu da se vrati na teritoriju Kosova i Metohije. Godinu dana posle smrti Josipa Broza, 1981. godine izbijaju prve veće demonstracije Albanaca u južnoj srpskoj pokrajini. Sve se više čuju tonovi ka samostalnosti i nezavisnosti. Situacija će kulminirati 90-ih godina prošlog veka kada će nad Srbijom biti izvršena agresija od strane NATO pakta i terotističke vojne organizacije, tzv. OVK. Pogromi nad Srbima traju i nekoliko godina pre bombardovanja, da bi kulminirali u martu 2004. godine.

Mudra politika državnog rukovodstva štiti narod od novog pogrom – simbolika u imenima

Teror nad Srbima se nastavlja i danas. Mudrom politikom današnjeg srpskog rukovodstva, naša država izbegava i štiti srpski narod na Kosmetu od novih pogroma i proterivavanja. Snagu jedinstva, mira i stabilnosti koje je doneo kralj Aleksandar Karađorđević, sada jedan drugi Aleksandar, na funkciji predsednika Srbije, svim silama pokušava da očuva. Da budemo jedinstveni i zajedno sa našim narodom na Kosmetu. Da sačuvaju vekovna ognjišta. Da srpski brod što sigurnije kormilari na uzavreloj međunarodnoj sceni. Na nemirnom moru na kome su talasi iz dana u dan sve veći opasniji. U tome ima pomoć svojih saradnika. Kao što je mir i stabilnost čuvao Miloš Obrenović, ali znao kada treba i da pokaže snagu, tako i danas jedan drugi Miloš, na funkciji ministra odbrane, zajedno i uz podršku predsednika Srbije i vrhovnog komandanta, ima težak zadatak da brani Srbiju od drugih, ali i čojstveno da brani druge od onih političkih struja u Srbiji koji smatraju da se vekovni kosovski čvor može tako da se rasplete. I onih koji u ovim teškim trenucima napadaju srpske branioce „iznutra“.

Problem na KIM traje vekovima

Jedino posmatrajući kroz istorijsku prizmu, možemo na pravi način sagledati kosovski problem. Uočiti da on nije počeo ni pre nekoliko godina, niti nekoliko decenija. Kosmet je srpska rana koja traje vekovima. Rana kojoj vetrovi sa svih strana ne daju da zaraste. Stoga je srpska borba još teža. Ali što vreme više prolazi, to je svetinja sve dragocenija. Živela Srbija!