Vremeplov Nova godina je tek 1955. proglašena za državni praznik, a još pre toga, umesto na trgu, veselilo se u bioskopima, restoranima i kućama uz lutriju i filmove

BEOGRAD - Igranke u hotelima i restoranima, svečane bioskopske projekcije, tombola, izbor za mis, čestitke u novinama, okićeni trgovi i nezaobilazan govor druga Tita - ovako bi se u jednoj rečenici mogla opisati proslava Nove godine u Beogradu posle Drugog svetskog rata.


Iako se Nova godina već uveliko slavila u međuratnom periodu, za zvaničan državni praznik proglašena je tek 1955, i to uglavnom iz političkih razloga. Do 1919. godine ovaj praznik, koji se nazivao i Mali Božić, praznovao se retko, i to samo u većim gradovima.


- Nova godina se proslavljala po kućama, hotelima i kafanama, koje su imale raznovrstan program da privuku goste. Organizovane su i filmske projekcije, a bioskop „Korzo“ je 1930. napravio doček uz „praseće pečenje i solo ples“. Grad je, baš kao i sada, ukrašavan svetiljkama. Prema pisanju novina iz tog vremena, svečanije se proslavljala pravoslavna Nova godina. Čak su i čestitke poslovnim partnerima u novinama objavljivane 14. januara, a ponude haljina, cipela i predlozi kako se doterati za doček bili su brojniji za 13. januar - kaže Ana Panić, kustos Muzeja istorije Jugoslavije.


Nekadašnje slavlje kasnije je bilo skoro nezamislivo bez televizije, na kojoj se emitovala Titova čestitka, a 1. januara su svi građani SFRJ u dnevniku imali priliku da vide kako je i sa kim predsednik proveo praznik.


Do pojave televizije, Tito je Nove godine dočekivao u užem krugu prijatelja, a svakog 1. januara je na radiju prenošena njegova čestitka. Uz pomoć televizije Titovi dočeci postaju porodični događaji koje prati cela Jugoslavija - kaže Ana Panić i napominje da je Tito svake godine ovaj praznik slavio u drugoj republici.