O Kosovskoj bici iz 1389. godine pevane su pesme i pričane priče. Reč je o boju toliko utkanom u svest naroda da nema Srbina koji ne zna šta se tada dogodilo. Ipak, strateški, vojno i istorijski, Marička bitka koja se odigrala još 1371. godine, iako mnogo manje poznata, bila je daleko značajnija za dalji tok srpske istorije.

Marička bitka ili Boj kod Černomena odigrao se na današnji dan 1371. godine.

Malobrojna turska vojska sukobila se sa višestruko jačim srpskim trupama pod vođstvom kralja Vukašina i njegovog brata despota Jovana Uglješe. Ishod je bio poražavajući – iako malobrojniji, Turci su uspeli da "do nogu“ potuku srpsku vojsku, a poginula su oba brata Mrnjavčević.

Ovaj boj predstavlja početak osmanlijskih osvajanja teritorija kojima je vladao srpski car Dušan.

O samom toku bitke danas se malo zna. Na osnovu dostupnih izvora izgleda da su Turci napali preko noći i srpsku vojsku zatekli nespremnu. Pokolj koji se zatim dogodio kod Černomena na Marici skoro niko nije preživeo. Nakon boja Turci su mesto prozvali "sirf sindigi“ – mesto gde su Srbi izginuli.

- Černomen se danas nalazi na samom severu Grčke i zove se Ormenio, ali je još uvek poznat kao "mesto pogibije Srba“. Marička bitka je upravo to i bila! Neki izvori navode da je srpsku vojsku činilo 60 hiljada Srba. To možda jeste preuveličano, verovatnije su združene snage braće Mrnjavčevića brojale oko 20 hiljada vojnika, ali je nesumnjivo da su svi oni izginuli. Navodno je preživelo samo 30 ljudi, a i oni su bili teško ranjeni – priča istoričar Dobrica Jovičić.

U boji protiv Turaka despota Uglješu je podržao samo brat, kralj Vukašin. Razjedinjena onovremena srpska vlastela nije se odazvala na poziv Mrnjavčevića da zajedno stanu na put turskim osvajačima. Pored faktora iznenađenja, i ovo se često navodi kao razlog turske pobede.

Po mnogo čemu Marička bitka je bila važnija od Kosovske, iako je ova druga ostala mnogo više u svesti našeg naroda. Turci koji su bili hiljade kilometara udaljeni od Srba odjednom su se nalazili u Makedoniji. Svi naknadni padovi i osvajanja – teritorija današnje Rumunije, Kosova, Crne Gore, pa i Srbije, počeli su porazom na Marici -ističe Jovičić.

Bitka na Marici bila je početak propasti srpskog srednjovekovnog carstva. Nakonsmrti kralja Vukašina njega je nasledio sin Marko, srpskoj istoriji poznatiji kao Kraljević Marko. On nije uspeo da odbrani svoje teritorije i nedugo posle bitke postao je turski vazal. Nedugo posle bitke, decembra iste godine, umro je i car Uroš i time se ugasila dinastija Nemanjića. Državu su razgrabili oblasni gospodari, a Turcima je bio otvoren put ka Evropi.

Vreme kada su živi zavideli mrtvima Jedan od najboljih i ujedno najstariji srpski opis Maričke bitke dao je monah Isaija. Njegove reči koristili su i mnogi kasniji istoričari da predoče katastrofalne posledice ovog srpskog poraza.

Vreme kada su živi zavideli mrtvima

"I tolika nužda i zlo ljuto obli sve gradove i krajeve zapadne, koliko ni uši slušaše ni oči videše. Prosuše se Ismailćani i poleteše po svoj zemlji i jedne od hrišćana mačem klahu, druge u ropstvo odvođahu. Takva glad bi po svim krajevima, kakva ne bi od postanka sveta. I uistinu, tada živi oglašavahu za blažene one koji su ranije umrli."

(Dnevno)