U četvrtak 16. novembra slavi se Đurđic, praznik posvećen Svetom velikomučeniku Georgiju, u narodu poznatijem kao Sveti Đorđe. Toga dana praznuje se prenos moštiju Svetog Đorđa Iz Nikomidije u Lidu Palestinsku i obnovljenje hrama posvećeno ovom velikom svetitelju, koji je mučenički postradao u vreme cara Dioklecijana u trećem veku.


Iako Đurđic nije praznik obeležen crvenim slovom u crkvenom kalendaru, mnogobrojne porodice u Srbiji ga slave kao krsnu slavu.


Tim povodom, dnevne novine Kurir čitaocima poklanjaju poster sa ikonom Svetog Đorđa I pravoslavnim kalendarom za 2018.godinu

Ovog sveca slavimo i 6. maja kada se obeležava dan njegove smrti (Đurđevdan). Crkva ga pominje kao borca za hrišćanstvo i velikomučenika.


Pogubljen je 303. godine. Bio je Hristov vojnik koji je odbio poslušnost caru Dioklecijanu, velikom progonitelju hrišćana, izjavivši da se ne plaši da umre za svoju veru.

Propovedao je novozavetnu veru i, prema predanju, čak je i carevu ženu Aleksandru uspeo da preobrati u hrišćanstvo. Oboje su osuđeni na smrt odsecanjem glave, a predanje kaže da je carica preminula pre izvršenja carske naredbe.

Na pravoslavnim ikonama i srednjovekovnim freskama Sveti Đorđe je predstavljen kako na konju, u vojvodskom odelu sa krstastim mačem ubija aždaju koja je simbol paganske vere, dok se na ikonama za praznik Đurđic predstavlja kao pešak u stojećem stavu sa kopljem ili mačem u ruci.

U pravoslavnim manastirima Sveti Đorđe je prvi u redu svetih ratnika sa štitom i krstastim mačem.

U bogoslužbenom kalendaru samo je Đurđevdan obeležen crvenim slovom, dok Đurđic ne spada u zapovedne praznike iako je od velikog značaja za pravoslavnu crkvu.

Na liturgijama u hramovima pominju se stradanja Svetog Đorđa, čije su mošti po želji samog svetitelja prenesene iz Nikomidije u Lidu Palestinsku, u hram njemu posvećenom.

U vreme cara Konstantina hrišćani su sazidali hram Svetom Đorđu u Lidi Palestinskoj, a prilikom osvećenja hrama, prenete se u i njemu sahranjene mošti sveca.