Janko Ramač, redovni profesor Novosadskog univerziteta, poginuo je u saobraćajnoj nesreći 27. avgusta u 67. godini života.

Rođen u Ruskom Krsturu, klasičnu gimnaziju završio je u Rimu, diplomirao istoriju na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, magistrirao u Beogradu, doktorirao u Užgorodu u Ukrajini.

Glavna oblast njegovog naučnog rada bila je društvena, kulturna i obrazovna istorija Rusina, te veze Rusina s Ukrajinom.

Objavio je pet knjiga, više od 100 naučnih radova, kao i brojne značajne izvore za istoriju jugoslovenskih, odnosno vojvođanskih Rusina.

Polazeći od izvora, narodnog stvaralaštva i običaja, uvek je naglašavao da su Rusini deo ukrajinskog naroda, njegova najstarija dijaspora.

Nekoliko godina držao je predavanja iz predmeta Kulturna istorija Ukrajinaca na Filološkom fakultetu u Beogradu, iz folkloristike na univerzitetu u NJiređhazi u Mađarskoj, gostovao je na fakultetima u Ukrajini, Slovačkoj, Poljskoj, Hrvatskoj.

Bio je uvažavan u slavističkim i ukrajinističkim krugovima u tim zemljama i često pozivan na naučne konferencije i stručne skupove.

Zahvaljujući širokom krugu poznanstava, biblioteci Odelenja za rusinski jezik na matičnom fakultetu obezbedio je veliki broj stranih publikacija. Zajedno s bratom Mihalom preveo je s helenskog na rusinski Bibliju.

To je prvi u svetu kompletan prevod Starog i Novog zaveta na jezik malobrojne rusinske zajednice, čiji preci su se na jug Ugarske, odnosno u današnju Vojvodinu, doselili sredinom 18. veka.

Generacije studenata u zemlji i inostranstvu pamte profesora Ramača kao eruditu, smirenog predavača koji je podsticao samostalan istraživački rad i saradnju s kolegama u inostranstvu.

(Kurir.rs/Danas)