DANAS JE ĐURĐIC, A OVO GA RAZLIKUJE OD ĐURĐEVDANA: Srbi istog sveca slave dva puta godišnje i ikone se razlikuju, a evo zašto!

Svetog Georgija ili svetog Đorda/Đurada - kako u narodu zovu ovog sveca, pravoslavni Srbi slave dva puta u godini.

Godine 1191, tokom Trećeg krstaškog rata, hram je ponovo uništen, od strane islamskog sultana Saladina. Novi hram Svetog Georgija je podignut na mestu starog 1872. godine i postoji još uvek.

U hrišćanskoj ikonografiji Sveti Georgije se još od 7. veka, prikazuje kao sveti ratnik (bez konja, u stojećem položaju), i sa kopljem ili mačem u desnoj ruci. Od 9. veka se postepeno pojavljuje novi ikonografski prikaz svetog Georgija koji se kasnije i ustalio u prikazu ovog sveca: na konju, u vojvodskom odelu, kako kopljem ubija aždaju. Na tom prikazu se, pored njega, malo dalje nalazi jedna ženska figura u gospodskom odelu kako stoji. Smatra se da je žena koja je na ikoni zapravo carica Aleksandra, žena cara Dioklecijana, koja je poverovala u Isusa Hrista, i da ona simbolizuje ranu hrišćansku crkvu, a da aždaja koju Đorđe ubija simbolizuje mnogoboštvo.

Koje je razlika izmedu Đurđica i Đurđevdana?

Đurđic- Kada je 1010. godine, srušen hram u Lidi, u kome se nalaze mošti Svetog Georgija, a Krstaši su ga obnovili i uspomena na ovaj događaj se praznuje kod pravoslavnih Srba 16. novembra. U crkvenom kalendaru je to praznik: Obnovljenje hrama Svetog Georgija, a kod Srba je poznat kao Đurđic. Ikona za tu slavu je ona na kojoj se Georgije prikazuje kao vojnik (bez konja u stojećem stavu) i sa kopljem ili mačem u desnoj ruci.

Đurđevdan - Svake godine Pravoslavna crkva slavi Svetog Georgija 6. maja, kada se slavi njegov život i mučenička smrt za Gospoda Isusa Hrista. Kod našeg narod je taj dan poznat kao Đurdevdan. Ikona za tu slavu je: Sveti Georgije na konju, u vojvodskom odelu, kako kopljem ubija aždaju.

Kod pravoslavnih Srba Sveti Georgije se veoma poštuje, posvećene su mu mnoge crkve i manastiri. Kod našeg naroda postoji običaj da u petak pre Đurdevđana, pre nego što sunce izađe, odlazilo bi se u polje kako bi se bralo bilje, jer se verovalo da ono ima lekovitu moć. Žene bi pravile bukete od cveća, koje su nosili kući, pa bi ih kačile na istočnu stranu kuće i tu bi cveće stajalo do Đurđevdana.

Nekada se na Đurđevdan određivala vremenska prognoza. Ako na Đurdevđan bude lepo vreme, biće rodna godina. Ako pada kiša, ukazivalo je na sušno leto. Ako na Đurđevdan duva vetar sa severa, to je zemljoradnicima bio znak na rane jesenje mrazeve.

Kurir/Nportal