12 godina od otmice i ubistva Ivana Stambolića

Za taj zločin i pokušaj ubistva Vuka Draškovića u Budvi Vrhovni sud Srbije je 2007. potvrdio maksimalne zatvorske kazne od 40 godina Miloradu Ulemeku i Branku Berčeku

Za taj zločin i pokušaj ubistva Vuka Draškovića u Budvi Vrhovni sud Srbije je 2007. potvrdio maksimalne zatvorske kazne od 40 godina Miloradu Ulemeku i Branku Berčeku. Nenad Bujošević osuđen je na 35 godina, Dušan Maričić na 30, bivši šef DB-a Radomir Marković na 15 godina, na koliko je osuđen i Nenad Ilić, a bivši zamenik načelnika Bezbednosno-informativne agencije (BIA) Milorad Bracanović osuđen je na dve godine zatvora zbog prikrivanja krivičnog dela.

U prvostepenoj presudi Specijalnog suda zaključeno je da je bivši komandant JSO Milorad Ulemek "postupajući po nalogu Slobodana Miloševića, izdao naređenje pripadnicima svoje kriminalne grupe da ubiju Vuka Draškovića i otmu i ubiju Ivana Stambolića". Ova presuda je bila specifična i po tom jer je u njoj po prvi put Slobodan Milošević označen kao nalogodavac. Stambolić je otet i ubijen pred septembarske izbore 2000. godine. Njegov tragičan kraj rasvetljen je tek dve i po godine nakon nestanka. Prvi je progovorio Nenad Šare, nekadašnji šef telohranitelja Milorada Ulemeka. On je tokom policijske akcije "Sablja" sprovedene posle ubistva premijera Srbije Zorana Đinđića, otkrio detalje otmice i likvidacije Ivana Stambolića. Prema njegovom svedočenju, egzekutori su sačekali Stambolića dok je rekreativno trčao u Košutnjaku i pod pretnjom oružjem i pokazivanjem službenih policijskih legitimacija, naterali ga da uđe u kombi.

Odvezli su ga na Frušku goru gde je ubijen i bačen u jamu sa živim krečom. Njegovo telo je pronađeno 27. marta 2003. godine. Stambolić je bio visoki funkcioner bivšeg Saveza komunista Srbije (SKS) i predsednik Predsedništva Srbije u vreme bivše SFRJ. Na 8. sednici CK SKS 1987. godine koja je označila početak političkog uspona tadašnjeg partijskog šefa Slobodana Miloševića, došlo je do oštrog sukoba njegovih i pristalica Ivana Stambolića. Ubrzo nakon te sednice Stambolić je prinuđen da napusti položaj predsednika Predsedništva Srbije i da se povuče iz javnog života. Ivan Stambolić je sahranjen 8. aprila 2003. uz državne i vojne počasti na Topčiderskom groblju u Beogradu. U julu 2004. kod restorana "Golf" u Košutnjaku, na mestu gde je otet Ivan Stambolić, postavljena je spomen-česma. Godinu dana kasnije podignut je spomenik na Zmajevcu na Fruškoj gori, na mestu gde je Stambolić ubijen. Porodica Ivana Stambolića vodila je sudski spor pred Prvim opštinskim sudom u Beogradu za naknadu štete za pretrpljene duševne boli. Oni su, po Sporazumu o naknadi štete, dobili od države 250.000 evra kao nadoknadu štete zbog svirepog ubistva Stambolića, kao i zbog torture koja je sprovođena nad njima.