Konjarnik je malo selo nadomak Žitorađe, u kojoj trenutno žive oko stotinak duša, karakterestično je selo u Srbiji, pre svega po svojim prirodnim lepotama koja poseduje a potom i po broju poznatih i istorijskih ličnosti koje je iznedrilo kroz istoriju. Odatle potiču mnogi znameniti ljudi. Svakako pored narodnih heroja, i Zorana Perišića dobitnika Oskara za specijalne efekte u filmu supermen, najpoznatiji su Dragutinovići.

Od njih sada u Konjarniku jedino živi Andrija Dragutinović, koji je među prvima u Toplici objavljivao pesme u ''Vencu''.

Svi potomci Radoja Dragutinovića su umetnici na glasu. Ćerka Vidosava je bila direktor biblioteke, druga ćerka Ljiljana je jedna od najpoznatijih srpskih glumica koju trenutno gledamo u seriji ''Istine i laži'' a brat Božidar je dugi niz godina glumac u Zaječarskom pozorištu. Nekako, najmanje se zna o Hranislavu Dragutinoviću, o kome u Prokuplju u kome je proveo svoj radni vek mogu se čuti samo reči hvale.

Hranislav Dragutinović je rođen 1936. godine u selu Konjarnik, u opštini Žitorađa, od oca Radoja i majke Spasenije. Rođen je u umetničkoj porodici koju je sačinjavalo petoro dece. Svoj umetnički put je počeo iz rodnog Konjarnika, sela u opštini Žitorađa,pa preko Prokuplja je stigao do Beograda. Po završetku gimnazije u Prokuplju, Hranislav studira glumu na Akademiji dramskih umetnosti u Beogradu u klasi Mate Miloševića sa čuvenim Mihailom Mišom Janketićem. Posle dve godine studija zbog lošeg materijalnog stanja roditelja, radi honorarno kao spiker Radio Beograda i Titograda, a jedno vreme i kao voditelj u Televiziji Srbije. Zbog bolesti dolazi da radi i živi u Prokuplju.

Hranislav je radio kao novinar, glumac, reditelj, rukovodilac Prokupačkog pozorišta i Doma kulture. Svojim radom, iako oronulog zdravlja, znatno doprinosi razvoju duhovnosti, kulture, dramskog stvaralaštva i novinarstva. Hranislav Dragutinović je kroz svoj dugogodišnji rad iznedrio mnogo pozorišnih i filmskih glumaca, pored rođene sestre Ljiljane, sarađivao je i sa Ljiljanom Jakšić koja se proslavila ulogom ''Salvete'' u Kursadžijama, Snežanom Jakšić, pored njih tu su glumci Niškog narodnog pozorišta Danilo Petrović i Miroslav Jović, kao i pozorišni i filmski glumac Predrag Kotur.

Neke od predstava čiju režiju Hranislav potpisuje su: Zona Zamfirova, Omer i Merima, Bela kafa, Put oko sveta, Hitler u Partizanima, Neznani junak, Hamlet iz Mrduše donje, Đekna još nije umrla a kaće ne znamo i dr. Naravno njegov doprinos na amaterskoj sceni Srbije nije prošao neopaženo, pa je s toga dobio sledeća priznanja. Kulturno prosvetna zajednica Srbije dodeljuje mu zlatnu značku za nesebičan, predan i dugotrajan rad u stvaralačkom doprinosu na širenju kulture, savez amatera Srbije dodeljuje mu diplomu, takođe, veće saveza sindikata Srbije dodeljuje mu nagradu za najbolju režiju ”Sveti Georgije ubija aždaju.” Televizija ”Grk” dodeljuje mu zvanje glumac veka. Samoupravna zajednica kulture Toplice dodeljuje mu Povelju sa plaketom za višegodišnji rad u razvoju kulture.

Dobitnik je Svetosavske povelje Topličkog okruga za naročiti trud na prosvećivanju i razvoju duhovnosti i širenju kulture. Dobitnik je i drugih priznanja na raznim nivoima kulturno prosvetnih ustanova i sindikata. Kolege i glumci sa kojima je sarađivao često kažu da ga bolest zbog koje je napustio akademiju i vratio se u Prokuplje, nije sprečila da svoj talenat pokaže i u profesionalnim pozorištima, danas bi bio jedan od najcenjenijih umetnika u Srbiji.

Važio je za strogog reditelja, ali dobrog čoveka. Ljiljana Jakšić je u jednom intervjuu prisećavši se svog prvog pozorišnog iskustva rekla:


''Hranislav Dragutinović je uvek govorio da je bilo glumaca koji su mislili da su glumci, ljudi koji glume glumce, da postoje dobri glumci a postoje i umetnici.''

U znak zahvalnosti Prokupčani su pozorištu dali njegovo ime.
Pisao je i objavljivao u raznim časopisima, i veoma često slikao. Sahranjen je u rodnom Konjarniku.

(Kurir.rs, dobricke com, N. Tonić)