SRBI SU VEROVALI U TROJIČNOG BOGA: Aleksandar je istraživač drevne srpske istorije, a evo šta kaže o srpskom narodnom kalendaru

NASA je pre nekoliko godina objavila da je drevni srpski kalendar najtačniji na svetu, jer je u potpunosti usklađen sa prirodom, a početak godišnjih doba podudara se sa elektromagnetnim pojavama Sunca.

- Srpski narodni običaji i srpski narodni kalendar čuvaju u sebi tajnu o pravom poreklu Srba. Pravo poreklo Srba vezano je za najstariju kulturu pronađenu na tlu Evrope, a to je kultura Lepenskog Vira. Srpski običaji identični su kao i kultura Lepenskog Vira, a baziraju se na kultu predaka. Kult predaka očuvan je u božićnjim, badnjidanskim i slavskim običajima Srba. O tome je opširno govorio naš najveći etnolog Veselin Čajkanović iz tridesetih godina dvadesetog veka, a sve je potvrđeno arheološkim iskopavanjima u Lepenskom Viru, dvadeset godina nakon njegove smrti. Nažalost, do ove knjige nijedan srpski zvanični naučnik nije dokazao vezu između Čajkanovićevih istraživanja i Lepenskog Vira. Nalazi iz Lepenskog Vira kao i Čajkanovićevi nalazi govore o mitskom narodnom pastiru, što je u staroj srpskoj narodnoj veri bio Veles, Sva stara verovanja u Velesa preneta su na Svetog Savu, to jest na narodni kult Svetog Save.

Vi kažete da je jedna od ključnih informacija koje donosi ova knjiga to da da su Srbi verovali u trojičnog boga još od Neolita i Bronzanog doba. Kako to objašnjavate ?

- Ideja o trojičnom bogu potiče iz Neolitske civilizacije sa tla Srbije što je, pre svega, Vinčanska civilizacija, ali i Tripoljska, koja se protezala od Banata do Ukrajine. Ideja o trojičnom bogu širila se iz srpskog Pomoravlja i Podunavlja sve do Skandinavije i Britanskog ostrva, što dokazuju arheološke iskopine, sveti simboli i genetika skeleta.

Srpski pogled na svet i verske ideje "izrasle su iz zemlje", odnosno, nikle su iz kulta zemljoradnje. Taj kult se proširio čak do Egipta i Bliskog istoka o čemu dokaze donosim u knjizi. U knjizi pokazujemo niz srpskih trojičnih običaja i pojašnjavamo zašto Srbi sve rade tri puta, počev od ljubljenja, pozdrava, dizanja tri prsta, pa do trojičnih običaja vezanih za ognjište. U prethrišćanskoj srpskoj veri trojični Bog je imao tri imena, odnosno epiteta: Triglav, Svarog i Vid. Posebno je zanimljiva paralela između verovanja starih Srba u Vida i današnjih verovanja u Duha Svetoga.

U knjizi je ovaj paralelizam detaljno objašnjen. Upravo priča o trojičnom bogu i simboli kojima je on prikazivan dokazuje da su Srbi zapravo isto što i drevni Tribali, praistorijski narod koje je naseljavalo Moravsko - Vardarsku dolinu, Šopluk, sever Albanije i Crnu Goru.

Opširno i temeljno ste dokumentovali da latinska reč kalendar potiče od srpskih reči kolo, koledo i kolodar. Molim Vas, budite konkretni.

- Srbi spaljuju badnjak, spaljuju staro sunce čije je ime koledo, spaljuju ga kao što su spaljivali svoje pretke u bronzanom dobu, a na Božić dočekuju rođenje novog sunca, budući da izvorni starinski Božić pada na kratkodnevicu. Tokom vekova, došlo je do krupnih odstupanja u kalendaru, koje je uspela da reši komisija Srpske Pravoslavne Crkve, na čelu sa Milutinom Milankovićem. Nažalost, kalendar ovog velikog naučnika nikada u praksi nije zaživeo u Srbiji, iako ga koriste brojne pomesne pravoslavne crkve. Iako u mnogim delovima netačan, današnji kalendar SPC slavi Đurđevdan, Ilindan i Mitrovdan na prave datume. Ovi praznici moraju padaju se tačno na sredinama između ravnovnevica, dugodnevice i kratkodnevice.

U knjizi ste pisali i o Moravskoj školi srpske crkvene arhitekture !

-U knjizi je objašnjeno drevno poreklo i značenje moravske rozete, ključnog simbola Moravske škole srpske crkvene arhitekture. Objasnio sam i značenje 40 dana, kao i poreklo brojnih reči i običaja i određenje datuma za Vaskrs.

Jedno od ključnih dostignuća knjige je dešifrovanje praistorijskog srpskog kalendarskog znanja, jel tako ?.

-Srpski kalendar je isprva bio lunarni, meren po mesecu, kako se do dana današnjeg meri trudnoća kod žena, dakle po menama meseca. Kasnije je on postao luni-solarni, što znači da su mereni sunčevi i mesečevi fenomeni, te iz tog doba potiče naziv luna. Mesec je, umesto glavnog merača vremena, u poznom neolitu postao lunjalica, odnosno lutalica u odnosu na sunčeve fenomene koji su postali ključ merenja vremena. Ipak, do dana današnjeg koristimo reč mesec za dvanaesti deo godine, što je dokaz da srpsko narodno znanje i poreklo sežu u vreme kada se kalendar bazirao na mesečevim fenomenima. Najstariji nalaz na tlu Srbije koji se smatra mesečevim, lunarnim kalendarom pronađen je kod Smederevske Palanke, na lokalitetu Medvednjak i star je 8.000 godina.

(Kurir.rs, Ž. Milenković)