NEPOZNATI DETALJI IZ ŽIVOTA LEGENDARNIH VODITELJA BIVŠE JUGOSLAVIJE: Bili su omiljeni, evo kako ih je povezao jedan grad u Srbiji

Minimaksov otac radio u Fabrici aviona u Kraljevu, a Mlakar u gradu na Ibru boravio kao izbeglica tokom Drugog svetskog rata.

- Rođen sam 5. novembra 1938. godine, dakle dosta davno, u znaku škorpije, što mi je posebno drago. Trebalo je da se rodim u Kraljevu, jer su u tom gradu živeli moji roditelji. Međutim, pošto u to vreme nije bio običaj da se deca rađaju u porodilištima, nego u domaćinskim kućama, ja sam se rodio u selu Lipnica, koje se nalazi na pola puta između Kraljeva i Kragujevca. Po mom rođenju roditelji su se vratili u Kraljevo i tu smo živeli nekoliko godina. Međutim, kad je počeo Drugi svetski rat, vratili smo se, naravno, na selo kod dede i babe. Posle rata sam se s roditeljima preselio u Kragujevac. Moja majka Dara je bila celog života domaćica, a otac Dragoljub radio je pre rata kao službenik u Fabrici aviona u Kraljevu, a posle rata bio je direktor neke male firme, kazao je Minimaks u tom intervjuu i tako dobio počasno mesto i u istoriji grada Kraljeva.

Zato i ne treba da čudi što je, pet decenija kasnije, jedan od najdražih gostiju u njegovoj radio emisiji “Tup - Tup” (Tačno u podne, prim.aut.), koja se emitovala pune 22 godine na talasima Radio Beograda, upravo bio poznati kraljevački humorista Predrag Blažić - Gale, iliti kako je Minimaks voleo da ga najavi uživo u programu: “Iz Kraljeva nam se javlja Markov ćale - Predrag Blažić - Gale”.

U čast satiričara koji je za života objavio i deset knjiga aforizama i pesama, svake godine u Veterniku organizuje se Međunarodni festival humora i satire “Milovan Ilić Minimaks”, a jedna ulica u Kragujevcu nosi njegovo ime. Postoji i peticija, koju je svojevremeno pokrenula pevačica Nada Topčagić, da se Minimaksu u Beogradu podigne spomenik.

- Jedan plavokosi dečačić iz Ptuja, tada star samo 6 godina, nalazio se u koloni izbeglica iz Slovenije koje su, sa početkom Drugog svetskog rata i prvim ratnim dejstvima u Kraljevini Jugoslaviji, spas potražili u gradu na Ibru. Iako nije znao zašto su ga roditelji odveli tamo negde u Srbiju, gde će naredne 4 godine provesti u seoskom domaćinstvu u Adranima, spoznao je šta znači gostoprimstvo Kraljevčana i pomoć prijatelja u nevolji. Reč je o Oliveru Mlakaru, koji će kasnije postati doajen televizijskog novinarstva u Hrvatskoj, i voditelj „Kviskoteke“ (1984 - 1995.), najpopularnijeg kviza ikada emitovanog, stoji u jednoj od istorijskih verzija njegovog boravka u gradu na Ibru.

- Mama mi je, inače, Dalmatinka, a otac je bio Slovenac. Kao oficira jugoslovenske vojske premeštali su ga pre rata po celoj zemlji, tako da smo živeli u Beogradu, Kraljevu, Kosovskoj Mitrovici. Sa ocem smo se stalno seljakali. I negde 1941. godine, taj Drugi svetski rat zatekao nas je u Beogradu. Onda, naravno, počele su bežanije u unutrašnjost Srbije i problemi. Imao sam tada šest godina. Otac mi je poginuo u Drugom svetskom ratu, pa sam se sa porodicom kasnije preselio u Osijek, gde je živela mamina familija, izjavio je Mlakar 1988. godine za časopis “Studio”.

(Kurir.rs/J. Slijepčević)

Bonus video: