STRAŠNA SUDBINA STIGLA I OCA VERE PEŠIĆ: U školama smo učili da je on bio NEGATIVAC, a evo ko ga igra u HIT SERIJI

Od ovog vikenda Tihomira Stanića gledamo u seriji "Vera" u ulozi vojvode Koste Pećanca.

Vera sumnja da joj je on otac, a glumac je svoje scene potresne scene snimao s koleginicom iz Ateljea 212 Jovanom Stojiljković.

Stanić kaže da je ona tokom snimanja tumačila lik Vere Pešić, sa takvom koncentracijom, snagom, pažnjom i svešću da igra glavnu ulogu, jer retke su takve ženske uloge.

"Ja sam bukvalno osećao neko strašno uzbuđenje posle te projekcije i odmah sam je zvao. Čak sam joj rekao: 'Stomak me je boleo od uzbuđenja i od sreće", izjavio je glumac Tihomir Stanić u Beogradskoj hronici.

Kosta Pećanac, kako piše TV revija, bio je srpski četnički vojvoda tokom balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Drugog svetskog rata. Njega u seriji igra Tihomir Stanić koji je o svom liku rekao: "Učili smo u školama da je Pećanac bio izuzetno negativan lik, i čim sam čuo njegovo ime, nakostrešio sam se. Kasnije smo postepeno saznavali i da je bio pozitivan. Lepo je uvek što umetnost pokušava da u likovima iz istorije pronađe nešto sakriveno, nepoznato, da bismo pripovedali neku novu priču".

Ko je bio Kosta Pećanac

Rođen je kao Konstantin Milovanović 1879. godine u selu kod Dečana. Njegov otac Milovan bio je zaštitnik manastira Visoki Dečani i borio se u Rusko-turskom ratu od 1877. do 1878. godine. Kostini otac i majka su 1883. ubijeni tokom napada Albanaca na manastir, a o njemu se starao ujak koji je živeo u selu Đurakovac kod Peći.

Ko je bila Vera Pešić – četvorostruki tajni agent

Još kao dečak je radio kao najamni radnik, a u 21. godini dobio je poziv za odsluženje redovnog vojnog roka, koji je služio u inženjerskom korpusu, postajući rezervni oficir. Kasnije je nastavio svoju službu u graničnoj žandarmeriji kod Vranja kao kaplar. Milovanović je otpušten iz nepoznatih razloga i kasnije se pridružio komitama. Tokom službe u komitama dobio je nadimak "Pećanac", koji je izveden iz imena grada u kome je odrastao.

Prvi svetski rat

Pećinac je učestvovao u borbama na strani Srbije tokom balkanskih ratova i Prvog svetskog rata. Zajedno sa vojskom i vladom 1915. godine povukao se na Krf, a zatim se priključio Solunskom frontu. Te godine je dobio više medalja za zasluge u borbi, uključujući tri zlatne medalje za hrabrost, jednu za vojničke vrline i orden Karađorđeve zvezde četvrtog reda.

U međuratnom periodu bio je značajan vođa četničkih veteranskih udruženja, a takođe je bio poznat i po snažnom neprijateljstvu prema KPJ, što ga je učinilo popularnim u konzervativnim krugovima.

Drugi svetski rat

Tokom Drugog svetskog rata, Pećanac je sarađivao sa nemačkom vojnom upravom i njihovom vladom u okupiranoj Srbiji. Pećanac je u dolini reke Toplice obrazovao četu od oko 300 ljudi, koja je izbegla uništenje tokom invazije. U prva tri meseca od kapitulacije, Pećanac je okupio još trupa od srpskih izbeglica iz Makedonije i Kosova i Metohije. Međutim, njegovi četnici su se borili samo protiv albanskih grupa u ovoj oblasti i nisu se borili protiv Nemaca.

Nakon izbijanja ustanka na okupiranoj teritoriji početkom jula 1941. Pećanac je ubrzo napustio borbu protiv sila Osovine i krajem avgusta je sklopio sporazume sa nemačkim okupacionim vlastima i vladom Milana Nedića u cilju saradnje u borbi protiv partizana predvođenih KPJ.

U julu 1942. godine, vođa suparničkog četničkog pokreta Draža Mihailović je uredio da ga Vlada u izbeglištu osudi kao izdajnika. Njegova dalja saradnja sa Nemcima je uništila i ono preostalog ugleda koji je stekao u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Nemci su brzo shvatili da Pećančevi četnici čiji je broj porastao na 8.000, nisu efikasni i pouzdani, pa čak ni Nedićeva vlada nije imala poverenja u njih. Njegovi četnici su potpuno raspušteni do marta 1943.

Smrt

Postoje razni izveštaji o njegovom hvatanju i smrti. Prema jednom od njih, Pećanac, četvorica njegovih vojskovođa i 40 njihovih sledbenika zarobile su snage lojalne Mihailoviću u februaru 1944. godine. Svi su ubijeni u narednim danima, osim Pećanca, koji je ostao u pritvoru kako bi napisao svoje ratne memoare pre nego što je pogubljen 5. maja 1944. Drugi izvori navode da su ga 6. juna 1944. ubili četnici lojalni Mihailoviću.

Kurir.rs/ TV revija

Bonus video: